Yüzümde düþüp kalkmanýn kan izleri. Yüzümde adýný bile bilmediðim insanlarýn hayatýma girip çýkarken býraktýðý ayak izleri. Ben bu þehrin halkýný yüzümdeki ayak numaralarýndan tanýmaktayým. Ben bu þehrin insanýný bir tükürük gibi yüzüme fýrlatýlmasýndan, bir tekme gibi, bir tokat gibi yüzüme vurulmasýndan tanýmaktayým. Biri seni üzüyorsa baþkasýný mutlu ediyordur sözüne istinaden ben bu þehrin insanlarýný baþkalarýnýn yüzüne gülerken tanýmaktayým. Bu þehrin insanlarý yabancý bir melodi gibidir kulaklarýmda. Bu þehrin insanlarý kuru bir dal görüntüsüdür gözlerimde. Bu þehrin insanlarý acý bir tattýr dudaklarýmda. Bu þehrin insanlarý yüzüme vurulan bir tekmedir aslýnda. Ben bu þehrin yollarýnda kýrýk cam þiþesiyim. Yerlere dökülen kadehlerin köpüklerindeyim. Uzaktan duyulan hüzünlü bir þarký gibi bu þehrin duvarlarýna çarpýp durmaktayým. Sarhoþum þehrin karanlýk sokaklarýnda. “Ey aþk! Ne olur bükme boynunu, gafiller seni ayaklar altýna alsa da cevherliðinden bir þey kaybetmezsin... Oysa neye talipsin, nerelerde tüketilmektesin... Elmas çamura düþse de elmastýr iyi bilirsin! Olsun, o kadar insan içinde biri dahi seni yaþasa yeter bilmez misin?” diyerek baðýrmaktayým. Tüm þehir tekme tokat üstüme varmakta. Bir insan bile yardýmýma koþmamakta. Bir sevgilim bile bu þehirde bulunmamakta. Bu þehirde bir kiþi dahi olsa beni anlamamakta. Aþýðý sevgili tartar. Ben bu þehirde çok deðersizim. Bir elmas olsam da, benim ayarýmda kimse yok bu þehirde. Bu þehrin evlerinin balkonlarýnda tenekeden saksýlar… Saksýlarda hüzünlü sardunyalar… Bu þehrin bacalarýnda Leyla’nýn evinden tüten duman yok. Bu þehirde herkes aþk ateþiyle tutuþtuðunu söylerken, bu þehrin sokaklarýnda Leyla’dan ve Mecnun’dan iz yok. Bu þehrin insanlarý bir tekmedir böðrüme inen. Coptur, kelepçedir bu þehrin insanlarý. Bu þehir bir zindandýr bana. Bu þehrin zindanlarýnda Yusuf’tan iz yok. Ah! Bu þehirde aþktan anlayan yok. Bu þehir bir çöplüktür denize dökülmüþ. Bu þehirde aþkýn mavi rengi yok. Her yerde kedi, köpek çok. Bu kadar acýya kim dayanýr? Bir þehir halký bile olsa bu kadar acýya baþ kaldýrýr. Gel gör ki acý, bu kadar acýya dayanamayacak insanlardan bana yaþatýlýr. Ben bu þehrin sokaklarýna uzak iklimlerden gelen bir kum fýrtýnasýyým. Kimle göz göze gelsem bir daha göz kapaklarýný açmamakta bana. Oysa merhametli bakýþlara açým. Þehir tüm kepenklerini kapatmakta bana. Yüreðimde aç bir bebeðin duygularý… Ah! Bu þehirde anne diye baðýracaðým kimse dahi yok. Bu þehir baþlý baþýna babamýn mezarlýðý… Hem yetimim hem öksüz bu þehirde. Kimseden ne alacaðým var ne vereceðim var. Faturamý kesmiþ bu þehir. Bu þehirde yaþamak sadece bana pahalýya mal olmuþ. Bu þehirde kaným donmakta. Oysa gökyüzü alabildiðine aydýnlýk ve sýcak. Yaþamak bana kar yaðdýrýrken, kimsede bembeyaz gülüþ yok. Ben bu þehirde dudaklardan sarkan buz kalýplarýyla donmaktayým.