Savururken postmodern firavun kanlı pençesini üzerimize,
Her sözü köhne ahlakıyla sansürlü ayrı bir küfür, ayrı bir öfke.
Bakışları tek bir insanın olmadığı hep aynı noktaya kitli,
O noktada tutuk nutkunu açan hep aynı nutuk,
Zulüm ele ayağa gelmiş ta karşımızda durur.
Elden ayaktan kesilmişlere bile acımasızca vurur,
Yer çatlasa da, gök delinse de artık acı su yağar yağmur,
Dereler kan çağlar artık, gözpınarları kurur.
Tuzu kalır geriye basmak için yaralara,
Kan çanakları yine de mavi askerlerine dikili hâlâ.
Öyle bir arsız mavi ki o mavi!
Gökyüzüne kadar kovalansa dahi,
Dumanı bulutlara karışır,
Kendi yine arsızca sırıtır!
Yer çatlasa da, gök delinse de artık acı su yağar yağmur,
Dereler kan çağlar artık, gözpınarları kurur.
Savunurken postmodern firavun şanlı kahpeliğini hâlâ bize,
Artık her sözümüz aynı isyan, aynı küfür, aynı öfke!

(16.06.2013)