Kadýn aðrýsýnýn arasýnda, mahrem yerlerini göreceðim için endiþeleniyordu ayný zamanda. Kocasýnýn da ondan farký yoktu. Ben, onlardan daha kötüydüm. Derin bir nefes aldým, içimden besmele çekerek kadýnýn ayakucuna gittim. Kocasýný da yanýma çaðýrdým. Bebeðin neredeyse kafasý çýkmak üzereydi. Kadýn acý çekiyordu. Ona durmadan ýkýnmasýný söylüyordum. Adamýn yüzünün rengi atmýþtý. Sanki kadýn deðil de kocasý doðuracaktý. Neyse ki her þey normal geliþiyordu. Kadýn bir çýðlýk attý. Ne olduðunu anlayamadan, çocuk dýþarý fýrladý resmen. Sevinçten uçacaktým. Dikkatlice tuttum ve göbek baðýný kestim. Plesantasý aþaðýda duran kovaya düþtü hemen. Erkekti. Fýrlamasýndan fýrlama bir kiþiliðe sahip olacaktý büyük ihtimalle. Havaya kaldýrdým ve týpký ebelerin yaptýðý gibi kýçýna kuvvetlice bir þaplak attým. Aðlamaya baþladýðýnda rahatladým. Bebeði aldým ve güvenli bir yere yatýrdým. Adamýn bana ve karýsýna bakmaktan yaptýðý bir þey yoktu. Tam o sýrada kadýn tekrar sancýlanmaya baþlamýþtý. Rahatlamasý gerekirdi oysa. Doðum bitmiþti. Kanamasý da normaldi. Üstelik, dikiþ atmamý gereken bir durum da olmamýþtý. Ne olduðunu anlamaya çalýþýrken kadýnýn döl yolunda baþka bir bebeði fark ettim. O da diðer kardeþi gibi dýþarý çýkmaya çalýþýyordu. Adama döndüm ;

“Ýkizmiþ. Bir tane daha geliyorrr! “ dedim.

Adam þaþkýndý. Beþ on dakika sonra ikinci bebeði de yatýrmýþtým ikizinin yanýna. Bir kýz, bir oðlan. Adam sevinçle ellerime sarýldý. Kadýný temizledikten sonra hasta yataðýna aldýk.. Acilen temiz havaya ihtiyacým vardý. Onlarýn da ailecek yalnýz kalmaya ihtiyaçlarý vardý. Bahçede uzun süre oturduktan sonra kadýna ve bebeklere bakmaya gittiðimde kadýn yorgunluktan uyumuþ kalmýþtý. Adam, bebekleri giydirmeye çalýþmýþtý. Onun da karýsýndan farký kalmamýþtý. Yorgunluk ve heyecanýn sonunda serilmiþti bir köþeye. Ýyi olduklarýna emin olduktan sonra çýkarttým hastaneden. Ayrýlýrlarken adam bana sýkýca sarýldý. Týpký kardeþine sarýlýr gibi.

“Dohtor bey, Allah ýrazý olsun senden. Ne muradýn varsa versin. Adýný baðýþlar mýsýn bana?”

“Sizden de Allah razý olsun. Ben, hep buradayým. Bana ne zaman ihtiyacýnýz olursa gelin. Bebekler de annelerini emsinler. Allah uzun ömür versin onlara. Adým Serdar.”

“ Dohtor bey. Namýný çok duyduk.Herkeþ senden konuþuyor. Okkalý bir dohtor gelmiþ diyorlardý da inanmýyordum. Adettendir. Her doðan bebeye, ebenin adý göbek adý konur. Amma velakin senin ne eben var, ne hemþiren. Çocuklarýmýn dohtoru da ebesi de sensin. Ýznin olursa oðluma senin adýný koyacaðým.”

“Ne yapalým þartlar böyle iþte. Elimizden ne geliyorsa yapacaðýz. Karýna, çocuklarýna iyi bak o yeter bana. Adýmý koymana da çok sevindim. Haydi, saðlýcakla kalýn. “

Uzaklaþýrlarken arkalarýndan baktým. Ne yüce gönüllü insanlardý benim halkým. Artýk hiçbir þeyden korkmuyordum. Zorlu bir sýnavý baþarýyla geçmiþtim.

Aradan iki yýl geçmiþti ve ben artýk o ilçenin bir ferdi haline gelmiþtim. Ardý arkasýna gönderdiðim dilekçelerden Saðlýk Bakanlýðý býkýyordu. Her dilekçenin ardýndan isteklerimi geç de olsa yerine getirmeye baþlamýþlardý. Önce bir hizmetli kadrosu verdiler, arkasýndan bir ebe, onun arkasýndan da bir hemþire. Kadro arttýkça daha da þevkim artýyordu. Tam bir hastane olmasa da, saðlýk ocaðý haline gelmeye baþlamýþtý. Ýþin ilginç tarafý diþ doktoruyken diðer alanlarda uzmanlaþmaya baþlamýþtým. Diþ doktoru olarak hiçbir hastam gelmemiþti bana. Gelmiþ olsa da gerekli aletlerim de yoktu üstelik. Bir dilekçeye daha ihtiyaç vardý. Hemen bir dilekçe daha yazdýktan sonra gönderdim. Dilekçenin diðerlerinden farkýysa yaþadýklarýmýn, öfkemin patlamasýydý adeta. Yaptýklarý yanlýþý onlara hatýrlattým.

Aradan kýsa bir süre sonra kapýya bir araba yanaþtý. Ýçinden, bir diþ doktorunun ihtiyacý olan bütün týbbi malzemeleri taþýdýlar hastaneye. Mücadeleyi kazanmýþtým. Onlarý severek, okþayarak yerleþtirdim. Yazdýðým dilekçe etkili olmuþ olacak; bir hafta sonra bir de doktor atadýlar hastaneye. Ýþler en sonunda yoluna girmiþti.

Artýk herkes kendi alanýnda çalýþmaya baþlamýþtý. Haber çabuk yayýldýðýndan olacak, hastam da artmýþtý. Yaþlý bir amca muayeneye gelmiþti. Muayenesini bitirmiþtim. Dolgularýný yaptým. Yaþýna göre diþ saðlýðý iyi sayýlýrdý. Sadece aðzýnýn ön kýsmýnda bir diþi eksikti. Oraya ýsrarla diþ yapmamý istiyordu. Ancak, Ýmplant yaparak tamamlayabilirdim. Bunun için de gerekli týbbi cihaz ve malzeme yoktu. Bunu ona anlatmaya çalýþtým. Ben izah ettikçe o ýsrarla ayný isteði yineliyordu. En sonunda;

“Amcacýðým, bu diþini ben burada yapamam. Oraya diþi çakmam gerekiyor. Bunun için büyük þehirlere gitmen gerekir “

“ A oðul ben baþka yeri bilmem ki! Ben, buradan bir kez çýktým. O da askerlik için. Nederim ben yabancý yerlerde. Gözünün yaðýný yiyeyim. Yap þu diþi. “

“ Amcacýðým ben seni hiç üzer miyim ama oraya diþi ben nasýl bulacaðým. Etme eyleme. Ne yapacaksýn sen hem diþi bu yaþtan sonra?”

“Oðlum konuþturma beni. Yaþým geçmiþ ama gönlüm genç benim. Bir haným daha almaya niyetim var. Ýrezil etme beni. Tak þu diþi iþte.”

“Amcacýðým yapamam. Hadi kendini de üzme artýk.”

Yaþlý adam bana sinirlenerek çýktý gitti . Uzun bir süre geçti aradan. Kurban bayramý girmiþti araya. Bayramda ailemi ziyarete gidip dönmüþtüm. Her gidiþ ve dönüþte yaþadýðým karmaþýk duygular içindeydim. Ailem haklý olarak beni özlüyordu. Ben de onlarý özlüyordum. Fakat o kadar çok alýþmýþtým ki çalýþtýðým kasabaya, gitmek zor geliyordu. Bu düþüncelerle odamda otururken, kapýdan içeri o amca girdi. Bana gülümsüyordu. Anlaþýlan bana küskünlüðü geçmiþti. Yanýma yaklaþtý. Sýkýca sarýldý.

“ Hoþ geldin amcacýðým. Nasýlsýn, iyi misin? Ne var ne yok? Aldýn mý yeni hanýmý?”

“Ýyiyim oðul. Sen nasýlsýn? Yok almadým ama yakýnda alacaðým. Bak ne diyeceðim sana. Hani sen dediydin ya! Oraya çakacak diþi ben nerden bulayým diye. Ben sana diþi buldum oðul. Aha iþte bak. Hadi oturayým da çakýver bi zahmet.”

“ Amca nereden buldun diþi?”

“Nereden bulayým oðul, kurban bayramý geçmedi mi? Bizim kurbanýn diþlerinden. Aha bak bu palanýn içinde.Hemi de gýcýr gýcýr. Hadi oðul, bitir þu iþi. “

Elime tutuþturduðu bezi açtým merakla. Hakikaten de bezin içinde kocaman bir hayvan diþi vardý. Ne diyecektim, ne yapacaktým, bilemiyordum. Gülmek istiyor, gülemiyordum. Üstelik inatçý amcayý nasýl ikna edecektim. O þaþkýnlýkla kendimi dýþarý attým. Bastým kahkahayý…
içeri girdim, son dilekçemi yazdým . Küfürleri bastým dilekçeye. Ýki seçenek vardý. Ya impanlt için malzeme ve cihaz göndereceklerdi ya da beni...

SON

Nermin KAÇAR
16.09.2014