NÝSAN’IN ÞUÇU
Bu gün ben okuldan kaçtým. Babama söylemeyin sakýn. Ceketimi satar seni okuturum, demiþti. Benden umudunu kesmesin fukara. Dersimiz müzikti ve ben flütümü evde unutmuþum. Geçen hafta da aynýsý olmuþtu. Ondan önceki haftayý ise hiç hatýrlamýyorum. Sýnýfýn ortasýnda fýrça yemek beni bozacaktý. Karizmayý çizdirmemek için bulduðum en iyi çýkýþ yolu buydu.
Bu gün ben okuldan kaçtým. Çok önemli baþka nedenlerim vardý. Þimdi burada söylemesem... Olmaz mý diyorsunuz? Þiir yazmam lazýmdý. Sizlerde genç oldunuz. Fazla kurcalamayýn iþte. Baharlý, böcekli, tomurcuklu çiçekli, bulutlu bir þeyler. Sýnýfta bir türlü aklýmý toparlayamýyorum. Çünkü o var…
Bu gün ben okuldan kaçtým. Nisan omuzlarýma küçük inciler döküyordu. Öbek öbek laleler geçtim. Mor sümbüller bana selamýný söyledi. Park yaðmur kokuyordu. Toprak, hercai menekþe ve mor salkým... Bir de sen. Gözlerin yeþili çimenlerden havuza düþüyordu. Fýskiyelerden yükselen su çamlarýn boyuna eriþiyordu. Sonra yeniden köpük köpük afacan bir Nisan… Sen biraz baharsýn, biraz bulut, biraz su, azýcýk da içmeden sarhoþluðumsun… Ellerini düþündüm. Gözlerini ve saçlarýný... Salýnýþýný, öfkeni ve gülüþlerini, Hepsi kitaplar dolusu þiirdi. Yazamadým.
Bu gün ben okuldan kaçtým. Sana beyaz laleler çaldým. Leylak dallarýndan, mor salkýmlardan ve kuþ seslerinden de biraz. Kimse duymasýn diye kýsýk sesimle þarkýlar söyledim. Palmiyelerin karþýsýnda bir kahveye oturdum. Kâðýdý kalemi çýkarýp masaya koydum. Kendime mavi demlikten fiyakalý bir çay söyledim. Her þey tamamdý. Þairliðim tutukluk yaptý. Þiir baþka bir güne kaldý. Ben bu gün okuldan kaçtým. Babama söylemeyin sakýn. O benim aþýk olduðumu da bilmiyor, þair olduðumu da…
Nisan 2017
Seyfullah-Bursa