Şarkılarım hiçbir zaman radyoda çalınmayacak, şiirlerim hiçbir zaman kitaplara basılmayacak, resimlerim hiçbir zaman sergilere çıkmayacak.
Hiçbir zaman tam anlamıyla kontrol edemeyeceğim duyguların yazıya dökülüşüdür bu, kağıt üzerinde yer alamayacak kadar soğuk bir dökülüş.
Pür dikkat bakabildiğim her şeyin müze gibi oluşu.
Gözlerimi kapattığımda, görebildiğim kıvılcımlar.
Bunun beni ağlatması gerekmiyor, ağlatmayacak. Kurduğum hayallerin hepsi beni adeta kanser edecek, beni kimse kurtaramayacak. Sonrasında morgun içinde uyuyormuşum gibi bir uyuşukluk.
Her şeyin gittikçe zorlaşması.
Yeni yaşamlar, yeni insanlar görecek kadar umutlu olmam, bir yandan da kendi yaşamımdan vazgeçmem.
Karaya vurmuş gibi çaresiz ve umutsuz olmam.
Gözler yarı açık uzatılan sigaraları titreyerek almam.
Kafamı patlatacak kadar yoğun düşlerim. Hiçbir zaman radyoda çalınmayacak.
Kitaplara basılmayacak.
Sergilere çıkmayacak.
