Sen Üþüme Diye
31.10.2003
Yazamayanyazar

Gece sessizce örtecek üstünü.Bütün bir gün yaþadýðýn onca itiþ kakýþtan onca þaþýrmadan,onca yitirdiklerinden ve onca kazandýklarýndan sonra.Bir camýn önüne geçeceksin.Dalacak,anlamaya çalýþacaksýn.Bütün bunlarýn neden olduðunu.

Bütün bunlarýn neden olduðunu.Yüzyýllardýr insanoðlunun çözemediði bu bilmeceyi birde sen soracaksýn.Bir yalnýzlýkla çoðalýyoruz diyordu bir þair.Öyle bir yalnýzlýk duygusu iþleyecek.Þehrin bütün anneleri, bütün bekçileri, bütün kederlileri bütün sarhoþlarý, bütün aileleri televizyonun önünde, sen camýn.Unutmalýyým diyeceksin ölüleri,ayrýlýklarý,sorularý.Böyle þeyler düþünme diyeceksin kendine.Aklýna çok þey gelecek anlamsýz, televizyondaki o kadýnýn ani duruþu.Simitçinin biriktirdiði bozukluklar.Acýmadýklarýn.Sana acýmayanlar.Sevgilini düþüneceksin, bir yakýnlýkla sýyrýlmak için bu kahreden oyundan.Mýþýl mýþýl uyuyor þimdi.Beni ne kadar da az tanýyor diyeceksin. Taktýðým bu suratlardan, dokunup titrediði duvarlarýmdan.Kelimeler diyeceksin satýr aralarýnda kalan o yazar gibi elimde kalan.Paradoksal evrene karþý kelimeler.

Ve sesizce süzülüp camýndan üstünü örteceðim.Sen üþüme diye.

Özgür Gökhan Ergüven