KİMSESİZLER MEZARLIĞI

I.

Duydum ki hakikattir!
Doğrudur!
Yalanı olmaz tepelerin, müdürlerin.
Boğazım düğümlense dahi
Rütbeye belli edemedim.

Yahut bilmesem... Bilmeseydim!
Fısıldasanız da kabarmasaydı kulağım
Meraklı değilimdir.
Dinlemezdim.

Ama yok! Kulak bu ya,
Duyduk işte lanet olsun!
Kimsesizler mezarlığında
Kimsesizleri, üst üste gömerlermiş,
Biliyor musun?

Lakin iyi bir yan buldum, avunmak insanlıktır!
Birileri arar kayıplarını...

Derler ki sizinki budur,
Hazırdır gözyaşları, dökerler!
O gözyaşına birkaç ceset
Aynı mezardan, aynı umutla tutunur.
-İnsanlar iyi bir yan ister.

-suçsuzluk için-


II.

İyice dillendim, söyledim içimdekileri
Beni yanlış tanımayın,
Çiçeklerden bile bahsederim bazen.

Buyurun:
Mesela, isimsiz şu mezara bakın
İçinde belki beş belki on...Belki on beş ceset!
Gün olur çiçekleri de çıkar elbet.

Bende size hangi renkte kaç tane çıkarsa
Haber veririm.