Ýstediklerini bilen için, hayatýnda her þeyi kontrol edebilmek kadar güzel bir þey yok sanýrým... Sevdiðin kadýnla bir dünya kurabilmek için mücadele etme, sevdiðin dostlarla þakalaþma, aileni yeni yeni anlama ve kendini otuzlu yaþlarýnda anca tanýyýp buna göre hayatýnda bir yol çizebilme... Hayatýn ile ilgili kararlarý; sistemin, toplumun ya da devletin deðil; kendinin ele aldýðý gerçek zamanlar iþte bu zamanlar oluyor. Artýk yolculuðu bir köþeye býrakýyor, pilotluða terfi ediyorsun.

Ramak kalsa da ölüme, sonsuzmuþ gibi gelse de mutluluk; zaman geçiyor þüphesiz... Bazen sevdiklerimizle, bazen ise adýný onca sene bilmediðimiz ayný iþ yerindeki adamla geçiyor zaman. Çoðu zaman farkýnda olmadan gülümsüyoruz hayata, ama ara ara, karanlýklarda, dibe doðru vurduðumuzu hissettiðimizde içimize bir kurt düþüyor. Çünkü biliyoruz... Artýk yaþlandýk ve kum saati inceden tersine doðru dönmeye baþladý. Bildiðimiz, sevdiðimiz ve de dünyamýzýn parçasý olan deðerler, ki özellikle kiþiler, yavaþ yavaþ önce eskiyor, sonra bizleri asla geri dönmemek üzere yapayalnýz býrakýyor.

En büyüðünden kafamda hep koca bir soru iþareti olarak kalmýþtýr kalp... Düþünsene öyle bir organ ki tek baþýna, yalnýz ve tüm vücudun yaþam kaynaðý... Asla durmuyor, asla yýlmýyor, kah ara ara dinlenme moduna geçiyor, kah sinirden dolayý tüm vücudu inletiyor ama asla pes etmiyor, hep ama hep çalýþýyor. Durduðunda ise her þey ama her þey bitiyor. Anýlarýn, bildiklerin, yara izlerin, acýlarýn, kederlerin, sevinçlerin, benliðin hepsi ama hepsi kalp durdu mu varlýðýný yitiriyor.

Maneviyatý çok güçlü bir insan olarak yaratýlmadým bu bir gerçek. Baktýðýn zaman maddiyata da çok önem vermedim açýkçasý... En baþta da belirttiðim gibi istediðim þekilde kontrol edebileceðim bir yaþam için mücadele ettim. Kendi seçtiðim, kendi istediðim þeyler olsun istedim. Bu kimine göre doðru, kimine göre yanlýþtý tabi ama önemli olan özgür bir birey olarak beni mutlu eden þeyleri yapmak ve bunlarýn kendi kontrolümde kalmasýný istememdi. Kontrol edemeyeceðim þeyler var biliyorum... Özellikle kalbim gibi. Seni bu kadar sevmesini kontrol edemiyorum, edemedim de. Seviyor iþte. Onun dýþýnda normalde sessiz sedasýz atýyor, fakat bazen bir þey oluyor çok hýzlý atýyor, ne oluyor böyle derken çok yoruluyor, durma aþamasýna geldiðinde ise uykumdan uyandýrýyor... Demem o ki ben ne desem, nelere dikkat etsem de kalbim ne yaptýðýný hiç bilmiyor... Kontrol edemiyorum iþte... Fakat kalbim ve ritimleri her ne kadar kontrolümde olmasa da yazdýðým satýrlarý kontrol edebiliyorum... Ben hangi harf ile satýrlarýma baþlamak istersem öyle oluyor... Sanýyorum bu da biraz kalbin isteði... Yine de sanki inceden beynin hüneri... O mutlu olsun da... Çok mühim deðil.