"Kendini her ne koþulda olursa olsun mutlu hissedenler" hakkýnda herkes farklý düþünceye sahiptir. Bu kategorideki insanlar bazýlarýna göre gamsýz bazýlarýna göre akýl noksaný bazýlarýna göre de aþýrý pozitif kiþiliktirler. Ya sizin bu konudaki fikriniz nedir? desem cevabýnýz ne olurdu acaba?

Bana sorarsanýz mutluluk; "Genel" ve "Özel" olarak ikiye ayrýlýr. Çoðu zaman güne kötü haberlerle baþlýyoruz. Ülkemizde veya dünyanýn herhangi bir yerinde deprem, sel, yangýn, kasýrga gibi felaketler yaþanýyor. Bu olaylardan kendimiz, ailemiz, yakýn çevremiz birebir etkilenmese de yine gözyaþý dökebilir, ayný acýyý en derinden hissedebiliriz; sonuçta insanýz.

Ne kadar barýþý savunsak da bazý ülkeler birbiriyle savaþmaktan zevk alýyor. Ölen, yaralanan, acý içinde kývranan çocuk, genç, yaþlýlarý görüp buna sebep olanlara lanet okuyoruz, yangýn yerine dönüyor içimiz. Neticede taþ, duvar deðil ki kalbimiz.

Her türlü canlýya uygulanan þiddet, iþlenen cinayetler vs. unutulmamak üzere hafýzalarýmýza kazýnýyor biz de merhamet, vicdan var þükürler olsun elimizden bir þey gelmese de suçu iþleyenlerin hakettikleri cezayý almalarý için dualar ediyor, yazýyor, çiziyoruz.

Bunlarýn yanýnda; iþsizlik, zamlar, trafik, geçim sýkýntýsý vs. bütün olumsuzluklarýn birebir içindeyiz ama hayat devam ediyor iyisiyle, kötüsüyle, acýsýyla tatlýsýyla. Doðarken aðladýk diye sonsuza kadar aralýksýz aðlamýyoruz. Aslýnda bu noktada " iyi ki" demek istiyorum en içten duygularýmla. Yoksa nasýl ayakta durabilirdik ki?

"Duvarý nem insaný gam yýkar", sözünü çok anlamlý bulurum. Etrafýmýzda geliþen tüm olumsuzluklarý, kiþisel problemlerimizin üzerine en kuvvetli tutkalla yapýþtýrmaya kalkarsak nereden nefes alacaðýz, ruh saðlýðýmýzý nasýl koruyacaðýz?

"Mantýðýmýz ve duygularýmýz" her zaman ortak hareket edemez. Gerektiðinde mantýðýmýz duygularýmýzýn önüne geçmeli, diyorum ýsrarla. Dünya kendisi kadar büyük yüküyle dönerken yüzümüzü, kalbimizi güneþe çevirmezsek kara bulutlar karabasanýmýz olacaktýr her zaman.

Mutlu olmak için maddi, manevi her konuda doyuma ulaþmýþ olmak gerekmiyor. Kiþisel bakýmý sadece bedensel temizlik olarak algýlamamalý içine ruhsal bakýmý da eklemeliyiz. Nasýlsýn? sorusuna hayatýmýn hiç bir dönemi bazýlarý gibi "sürünüyoruz iþte" demedim, demem de. Yatým, katým, arabam mý var inanýn hiç birisi yok. Fakat dünyalar kadar sevdiðim iki evladým, bitmeyen enerjim, kesilmeyen umudum, son nefesime kadar kurmaya devam edeceðim hayallerim var.

Son söz olarak þöyle demek istiyorum izninizle. Gündüz onca zaman varken çözemediðimiz sorunlarý gecenin karanlýðýnda, baþýmýzý yastýða koyunca çözmeye çalýþmayalým. Uyku, ruh ve bedenin mucizevi þifasýyken mahrum etmeyelim kendimizi bu güzel kaynaktan.

Unutmayalým : "Mutluluk düþüncede baþlar". Gününüz, günleriniz, ömrünüz size layýk biçimde geçsin. Hayat kýsa, biz daha da kýsaltmayalým.