"Erkekler duygularýný dile getiremez, kadýnlar daha çok konuþur" gibi genellemelere hayatým boyunca pek sýcak bakmadým. Meslek gruplarýna, doðum yerine neredeyse ten rengine göre karakter tahlili yapanlara da oldu bitti soðuk bakýyorum. Sevmiyorum peþin hükümlü olmayý, ön yargýyý. "Sýcaktý, soðuktu derken ýlýk yaklaþtýðýn ne var o zaman?" diyeceksiniz, haklý olarak.

"Kadýn ve erkek" insan kategorisinde olmasýna raðmen adýna destanlar, romanlar, þiirler, þarkýlar yazýlan kadýnlar; hep varlýðýný kabul ettirmeye çalýþan, zekasý ve kabiliyetlerinin bedeninin gölgesinde kalmamasý için çabalayan taraf olmuþtur.

"Evli, mutlu, çocuklu", sözü de; her kadýnýn er veya geç ama mutlaka içinde olmasý gereken bir kalýp, þablon, kaþe haline gelmiþtir. Oysa çok istediði halde kýsmet olmayan ya da kendi tercihiyle bu sýnýfa dahil olmayanlar gözardý edilmek istenmiþ maalesef.

Kadýnlar çok güçlü varlýk iken yaptýðý iþlerde kendini kabullendirmesi bir hayli zaman almýþ ne yazýk ki. Oysa kadýn isterse elbette ki baþaramayacaðý bir þey yok. Kadýnlarýn, erkeklere mal edilmiþ görevlerde aktif ve baþarýlý oluþu ister ülkemizde isterse dünyanýn baþka bir köþesinde olsun gururumuzu okþuyor. Cinsiyetçilik yapanlara erkeklerden de büyük tepki gelmesi ayrýca mutluluk verici. Medenilik ne de olsa önce düþüncede baþlar.

Midenin cinsiyeti mi vardý ki tencerede ki etin kemiksizi erkeðe, tepsideki tatlýnýn en büyük dilimi, böreðin orta kýsmý erkeðe, kenarý da kadýna düþtü yýllarca.

Romanlarý, hikayeleriyle geçmiþten bugüne adýný duyuran pek çok kadýn yazarýmýz varken neden aþk þiirleri çoðunlukla erkek kaleminden acaba? Oysa kadýnlarýmýz duygusal, ince ruhlu, sevgiyi doruklarýnda yaþayan, yaþatan özelliklere sahip deðil mi? Bu konuda ayrýca, uzun uzun yazmak istiyorum. Kadýn elinden eminim aþk þiirleri de çok güzel okunur. Haksýz mýyým?

Dünya; hep birlikte, kol kola, omuz omuza, sevgi ve saygý çerçevesinde güzel. Bizleri mutlu yarýnlara erkek veya kadýnlar deðil kesinlikle mutlu insanlar götürecek.

Kalýn saðlýcakla.