Gitme!
Gidersen kafatasımın içinde zorlukla tuttuğum aklım uçup gidecek.
Gitme!
Gidersen içimde büyüyüp duran karadelik, gördüğüm ve hissedebildiğim ne varsa benimle birlikte içine çekip çökerek yokedecek.
Gitme!
Ocakta çay var, pencerede gökyüzü, senin gözlerinden varetmeyi seviyorum evreni.
Gitme!
Olasılıklar arka sokalar gibi nerelere çıkar bilinmez, sadece sen,ben ve şimdi var. Döndüğünde aynı beni bulamayacaksın.
Gitme!
Sen gidersen çocuklar seslerini kaybedecek, şarkılar anlamlarını, odalar sıcaklığını, kelimeler yankısını.
Gitme!
Beni saçacaksın yürüdüğün yollara, beni gömeceksin vardığın yerlerin toprağına, bensizliği içeceksin bütün efkarlı akşamüstü bardaklarından.
Gittin!
Aynada en güzel gülümseyen yüzümü seçtim, son kez gülümsemek istedim kırık dökük kelimelerimle süslemeye çalıştığım yalnızlığımın içinden sana. Artık yokluğunda, varlığın gibi bir anlam ifade etmiyor bana.