Gitme!
Gidersen kafatasýmýn içinde zorlukla tuttuðum aklým uçup gidecek.
Gitme!
Gidersen içimde büyüyüp duran karadelik, gördüðüm ve hissedebildiðim ne varsa benimle birlikte içine çekip çökerek yokedecek.
Gitme!
Ocakta çay var, pencerede gökyüzü, senin gözlerinden varetmeyi seviyorum evreni.
Gitme!
Olasýlýklar arka sokalar gibi nerelere çýkar bilinmez, sadece sen,ben ve þimdi var. Döndüðünde ayný beni bulamayacaksýn.
Gitme!
Sen gidersen çocuklar seslerini kaybedecek, þarkýlar anlamlarýný, odalar sýcaklýðýný, kelimeler yankýsýný.
Gitme!
Beni saçacaksýn yürüdüðün yollara, beni gömeceksin vardýðýn yerlerin topraðýna, bensizliði içeceksin bütün efkarlý akþamüstü bardaklarýndan.
Gittin!
Aynada en güzel gülümseyen yüzümü seçtim, son kez gülümsemek istedim kýrýk dökük kelimelerimle süslemeye çalýþtýðým yalnýzlýðýmýn içinden sana. Artýk yokluðunda, varlýðýn gibi bir anlam ifade etmiyor bana.