Kötüler; kolay ölmüyor… Zaman geçse dahi usulca ölemiyor… Aksine kah ansızın yerlere kapaklanıyor, kah saçma sapan hastalıklarla uğraşıyor, kah ise yattıkları yatakta yalnızlıkları ile yüzleşiyor…


Baktığında Allah; onlara vakti zamanında yaşattıkları için düşünmelerine tekrar tekrar şans veriyor ama onlar yine de anlamıyor… Niye? Onlar sanıyor ki… Onlar şunu yaptı, bunu yaptı, haliyle de onlar haklı…

Düşündüğünde ise; yok öyle bir Dünya… Niye? İyilik… Ne parayla, ne güçle, ne de beklentiyle alakalı… İyilik dediğin şey; tamamen koşulsuz olmalı…

Haliyle… Kötülerin; bunları anlaması için, iyiler de, nedenini sorma, pekala bedel ödemeli…

Ben mesela baktığında bedel ödüyorum… Nitekim; ben öyle sümsümük iyilere benzemem… Allah; hem sizin, hem de hak ediyorsam, benim de belamı versin deyip, onlarla birlikte ateşte yanmaya razı olmayı tercih eden bir bireyim… Beraberinde de… Çok öncesinde yazdığım şeyi tekrar yazıyorum… Kötülerin… Mezarı dahi olmasın… Ben şahsen, maruz kaldığım kötüler için, yaşadığım sürece mezarları dahi olmasına izin vermeyeceğim… Sizler… Hatırlanmayacak ve bilinmeyeceksiniz…

Öyle ya… Baktığında… Bu işler; hakikaten inanç ve istekle ilgili… Ben mesela her içtiğimde daha da güçleniyorum, daha da nefret doluyorum… Onlar ise… Ah onlar… Sözde güçlü… Fakat soya ihanet eden… Beraberinde kaç seneden beri tırı vırı…

Yine de… Olur ya… Ben erkenden yok olur gidersem, zaten nerede olduğum olmasa da olur… Sonrasında ‘sen’ illa ki gideceksin… Haliyle kötülerin Fatiha’sı olmaz, okunsa dahi kabul olmaz… Ben mezar taşını kıramasam da illa biri kırar… Kah şudur, kah budur… İlla ama… İlla kırılır… Anlamadığın da bu.