en çok da burnunu seviyorum
en çok da yukarý doðru kalkýp buruþmasýný
bana sevgiyle baktýðýnda

yanyana iki koltukta oturuyoruz
sanki eski bir çaðdan beri oturuyoruz
parmaklarýnýn terine dokunuyorum
aþkýn dokunuþunu yorumluyoruz böylece
var olan ne varsa suspus sana karþý
babaný ne kadar sevdiðini anlatýyorsun
durup dururken saçlarýný öpüyorum eðilip

ikimize ait gizli sözcükler üretiyoruz
amansýz ayrýlýklar gibi çoðalýyor
birþeyler söylemek istiyorsun
tarifsiz bir suskunluða geçiyorsun sonra
gözlerini böyle yumman '-seni seviyorum' demek
kadýným ah! onca korkuya onca yasaða raðmen
nasýl da karýþýyor soluklarýmýz birbirine
biliyoruz aþk bizi biliyor biz de aþký

en çok da içimizdeki çocuksu yanýmýz
en çok da akýp giden zamana karþý