 |
 Anasayfa |
| Son
Eklenenler |
| Forumlar |
| Üyelik |
| Yazar
Katılımı |
| Yazar Kütüphaneleri |
 |
|
26 Ekim 2003
Yalnızlığım: Karanlık Boşluğum
PELİN KARCI
| Yalnızlığım... Yani karanlık boşluğum... Herkesten uzak, kendimden bile... Yaralı ve incitilmiş bir yüreğim, bir de yalnızlığım var. “Başka?” diye sormayın. Başkası yok, başka hiçbir şeyim yok. |
|
YALNIZLIĞIM: KARANLIK BOŞLUĞUM
Yalnızlık hakkında ne çok yazı, ne çok şiir yazılmıştır kim bilir geçmişten bugüne... Farklı kalemler aynı duyguyu, yüreklerinin en derininden gelen sözcüklerle tanımlamışlar için için yanarak...
İlk kez yazıyorum yalnızlık hakkında. Çünkü ilk kez bu kadar yalnız ve terkedilmiş hissediyorum kendimi... 24 yıllık hayatımın içindeki en yalnız, en ıssız dönem bu... Bundan önce “yalnızım” dediğim anlar hayatımın en çoğul dönemleriymiş de ben adına yalnızlık demişim. Nasıl da yanılmışım!
Çevremdeki hiç kimse farketmiyor uslanmaz bir yalnızlık içimde olduğumu... Herkes kendisiyle ilgili artık... Şimdi anlıyorum yalnızlık paylaşılmaz diyenleri, doğruymuş, paylaşılmıyormuş... Yalnızlığın kimsenin duyamayacağı sessiz çığlıkları varmış yürekleri sızlatan... Ben yalnızlığı kendine kalmak sanırdım eskiden, değilmiş. Yalnızlık hayat denilen çemberin dışında kalmakmış. Hayatı hep dışarıdan izlemek, içine girememekmiş. Öğrendim işte: yalnızlık bencil ve acımasızmış...
Yalnızlığım... Yani karanlık boşluğum... Herkesten uzak, kendimden bile... Yaralı ve incitilmiş bir yüreğim, bir de yalnızlığım var. “Başka?” diye sormayın. Başkası yok, başka hiçbir şeyim yok. Aslında bir de kalemim var, yaralı yüreğimi kağıtlara döktüğüm... Kalemim... Tek hazinem...
Gitgide alışıyorum yalnızlığımla beraber yaşamaya... Ah nasıl da korkutuyor bu beni... Bu alışkanlık bir vazgeçilmezliğe dönüşür diye korkuyorum... Hep o karanlık boşluğumda kalırsam diye bin bir endişeyle savaşıyorum gece vakitlerinde... Yabanileşiyor, yabancılaşıyorum... Eskiden ilgilendiğim ne varsa artık yok! Yüreğimi paylaştığım kim varsa artık yok! Yalnızlık senfonileri dinliyorum. karanlık bir odada, mum ışığı eşliğinde... Her şeyden ve herkesten uzaklaşıyorum, uzaklaştıkça büyüyor yalnızlığım...O karanlık boşluğumda her gün biraz daha çaresiz kalıyorum ve her gün biraz daha tükeniyorum...
“Nasılsın?” diye soruyor birileri, laf olsun diye... Bende “iyiyim” diyorum ağız alışkanlığıyla... “Yalnızım” diyemiyorum... “Karanlık bir boşluktayım” diyemiyorum... Kelimeler suskunluğa boğuluyor, konuşamıyorum...
Yaralı ve incitilmiş yüreğim, yalnızlığım, kalemim... Ve dilimde hep aynı şiir:
Sen olmadığın vakit büyük yalnızlığım var
Dalgaların kendilerini taştan taşa vurmaları,
Sonbahar yıldızlarının sessiz sedasız çırpınmaları
Biliyorsun, hani o
Rüzgarın gözüne bir yelken gibi açtığım,
İçim sıra vahşi bir kadın gibi taşıdığım,
Yalnızlığım... ( Atilla İLHAN)
PELİN KARCI
Ekim, 2003.
| :: çok da iyi anlatmışsın |
Gönderen: A.Latif İRVEN / Adana
|
10 Kasım 2003 |
|
|
| yaşanmamalı, diyeceğim, insanın toplumsal bir varlık olduğu düşüncesine istinaden. ama yaşanmadığında da insan yanımızın en yalın, en arık, en kendiyle olduğu zamanların duygularını bilemeyeceğimizden ve varlığın değerini daha iyi anlayamayacağımızdan yaşanmalı diyorum çırılçıplak yalnızlık. ve sen bunu yaşamakla kalmamış, çok da güzel dile getirmişsin kendince. tebrikler... |
| :: Yalnızlığım.... |
Gönderen: Siyah / Mersin
|
28 Ekim 2003 |
|
|
|
Merhabalar pelin;
Bu gün, çoktandır sana haksızlık ettiğimi anladım, ihanet ettiğimi yazılarına... aynı duygumudur bilemem ama ben bu aralar hep şöyle diyorum, yalnızlık bile terk etti beni... ve bir şarkı kulaklarımda
"Yalnızlığım, yaşamak zorunda olduğum beraberliğimsin!! "... |
|
|
Söyleyeceklerim var!
Bu yazıda yazanlara katılıyor musunuz? Eklemek istediğiniz bir şey var mı? Katılmadığınız, beğenmediğiniz ya da düzeltilmesi gerekiyor diye düşündüğünüz bilgiler mi içeriyor?
Yazıları
yorumlayabilmek için üye olmalısınız. Neden mi? İnanıyoruz
ki, yüreklerini ve düşüncelerini çekinmeden okurlarına açan yazarlarımız,
yazıları hakkında fikir yürütenlerle istediklerinde diyaloğa geçebilmeliler.
Daha önceden kayıt olduysanız, burayı tıklayın.
|
İzEdebiyat yazarı olarak seçeceğiniz yazıları kendi kişisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluşturmak için burayı tıklayın.
|
|
|
İçindeki ve yüzündeki hüznü bir türlü söküp atamayan bir güvercin. . .
Etkilendiği Yazarlar:
murathan mungan, kenan kalecikli, ırvın yalom,andre gide
|
|
bu
yazının yer aldığı
kütüphaneler |
|
|
|
|
