Duraklar tükendi yolumuzda
En ufak bir köy istasyonu
Kimsesiz bir mola yeri dahi
Bulamayacağız artık hayatımızda
Tüm yollar sana varmayacak
Hataların ruhumu sarmayacak
Leş gibi yüreğimde sarılmış aşkını
Almışsın çoktan...
Zaman çekip gidecek kadar yakın
Bundan böyle hırslarına yenilip
Bir kez daha çıkmayacaksın karşıma
Kimse olmayacağım ben İstanbul'da
Anılacak mezarım olmayacak burada
Ağıtlar yakılmayacak daha fazla
Çekip gitmişsin alıp buram buram anıları
Sokaklar daha fazla sen kokmayacak
Yıldızlar bir daha seninle parlamayacak
Gözlerim de aramayacak seni yalnızlığımda
Ve ben soğuk vapur sabahlarında
Sana varmayacağım bundan sonra
Kendi başına , bizi doldurup çantana
Uzaklara bırakmaya gitmişsin , dönmesinler diye
Belkide dehşet içinde öldürüp çuvala atmışsın
Onca eziyetten sonra...
Var olmam , var olman olmayacak böylece
Sevgin körüklenmeyecek , hayalden de olsa
Aslında garip olan da bu ya ;
Benim için kendini yenilemişsin
Beni bir kaşık suda boğabilmek için
Madem böyle heveslisin
Madem bu kez başarabileceksin
Son bir kez , SON diyebilmeli
Sonra yaşıyabilmeliyiz dünyamızda
Sensiz benler ve bensiz senler adıyla
Gözlerin yaşsız
Gülüşün sızısız olsun.
