Balkondan baktım yukarıdan aşağı
Herkes gidiyor bir yukarı bir aşağı
Fakirin elinde bir ekmekle sefer tası
Zenginin ise bir tek para çantası
Başlamış o günün yaşam kavgası
Zavallı dönmüş evine yorgun argın
O günü de geçmiş hayata dargın
Çorbasını yudumlarken uyuyakalır
Zenginin hali ıse bambaşkadır
Yaşam kavgasına gözünü kapatır
Hasta olsa kapıdan bakanı olmaz
Halini gelip kimseler sormaz
Milyonerin başucunda çiçeği solmaz
Çünkü dostları dolaşmadan durmaz
Yaşam kavgasından haberleri bile olmaz
Kar yağar fakiri üşütür
Varını yoğunu bitirir tüketir
Seninki koltuğunda piposunu tütürür
Gururundan yemeğini ayağına getirtir
Yaşam kavgasını rahatlıkla tüketir
Paran çoksa konuşmayı öğretir
Elbisen yeni ise yürümeyi öğretir
Dertler insana isyanı öğretir
Hayat işte insanı böyle eğitir
Yaşam kavgasına boynunu eğdirir
Bırak gitsin hayatı kendi reyine
Döner gelir bir gün senin lehine
Bakmışın ummadığın bir gün
O da düşer senin seviyene
Cebi boş karnı aç olunca
O da anlar yaşam kavgasının
Değeri ne
