MASAL BÝTTÝ


Dün gece, seni gördüm rüyamda; aðlýyordun. Allak bullak oldum bir anda. Gözyaþlarýný saklýyordun. Öylece bakýyordun. Duruyordun bu yanda...

Bir gizsin sen, bir derince iz, olamam sensiz. Rüyada bile olsa aðlama bensiz. Durma öyle sessiz...Yakarken gözlerin içimi, deðiþmesin bakýþýnýn biçimi; bir yosunlaþýr, bir hatýrlatýr çimi...Eriyorum gözlerinin derinliðinde, bir geceyarýsý serinliðinde.
En sultan yýllarýmý sana adadým. Her yýlýn dörtte birini budadým, üçte birini boþ þiþelerde kutladým; kalanýný uykuda...En güzel yýllarýmýn katili sendin! Sendin vuran beni prangalara! Ya sen, ya kahpe gülüþün, ya beni tutsak ediþin en yaþlý totemlere? Ya özgür sandýðým gecelerimi perde ediþim sarýþýn saçlarýna? Ya o yeþilin binbir tonuyla kahpe bakýþýn? Sen vurdun beni arkamdan, sendin beni kalleþ kurþunlarýn hedefi eden!  Sendin vuran beni en derininden! Bir türlü gitmiyor gözlerimin önünden ihanetin, ben bedelini herkesten fazla ödedim... 

Az mý kutladým baþarýný boþ þiþelerde? Az mý çektim zifiri karanlýk gecelerden? Bir türlü sabah olmak bilmiyordu. Ben, gündoðumunu beklerden, sen baþkalarýyla kadeh tokuþturuyordun! Tek dostum kumsalýmýz ve adýmýzý kanatlarýna yazdýðýmýz martýlar olmuþtu. Sen gitmiþtin, ben bitmiþtim, deniz kirlenmiþti...Mavilikten eser yoktu.
Ayaklarým koþmamalý sana sicim yaðmuru gibi. Kahpe gülüþlerine, sarhoþ aðlamalarýna aldanmamalýyým. Ýçimden seni söküp atmalýyým! Önce bir yýlý dörde bölmeliyim. Sonra dördü on ikiye...On ikiyi ikiyle çarpmalýyým, artý üç, eþittir sana harcadýðým yýllar...Yýllarý yakmalýyým, seni yýkmalýyým; içimden atmalýyým! En önemlisi, kahpe gülüþlerini unutmalýyým...

Masalýmda, rüyalarýmda özgür olmalýyým adýmýn anlamý gibi; tutsaklýk bitmeli, hüzün gitmeli, ne varsa eskiden kalan yitmeli...Acýlar dinmeli, kendimle barýþýk olmalý, kendimi sevmeliyim. Seni silmeliyim, ölmeden kurtulduðumu görmeliyim. Hiç tatmadýðým mutluluðu artýk tatmalý, yaþadýðýmý bilmeliyim.

Hatýrlar mýsýn, sana hep derdim : "Gitme, kal! Bitmesin bu masal!..."

Masal bitmeli, sen gitmelisin! Bitmelisin...Kimbilir kimin koynunda sabahlerken beni unutmalýsýn!...Hiçbir aþk yeryüzünde bu kadar uzun sürmedi. Yaradýlýþýn doðasýna aykýrý bu durum...Terkedilmiþ istasyonun eski bankýndan kalkýyorum ve dýþarý çýkýyorum...
Güneþ tam tepede, yeryüzü ne kadar da aydýnlýkmýþ! Unutmuþum...Bir deniz, bir kumsaldýr tutturmuþum. Bu zamanda, bu asýrda, içimde bin bir kasýrga oturtmuþum.

Erden alabildiðine mavilerde þimdi. Ne varsa bende kalan, al, tut! Ýster beni an, istersen unut...Baþýmdaki bir pembe bulut.

Uzatýyorum, al; senin olsun masal!

Mavi yolculuða çýkýyorum uzunca bir süre...Döndüðümde ulaþýlmaz yýldýzlar sönmüþ olacak! Ay geceleri dünyamý aydýnlatacak! Baþka gözlere  de bakacaðým ne renk olursa...Onlara da gülümseyeceðim, soðuk durmayacaðým eskisi gibi...Sen iç çamaþýr defilelerinde, tv dizilerinde, reklamlarda çýplak pozlar verirken, her sabah bir baþkasýnýn koynunda uyanýrken; artýk ben, sensiz yaþayacaðým! Duyacaksýn, göreceksin, çok þaþacaksýn...
Ve biriciðim, " ERDEN GÝTTÝ...
MASAL BÝTTÝ..."

ERDEN ERKÝN / BÝR DENÝZ MASALI / SON BÖLÜM