SEN DENÝZ OLURSUN, BEN UMMAN

Yamaçtan huzursuz akþamlar inerse
Araçlarýn homurtusu geceye meydan okursa
Þaþkýn umutlarýmla dolaþýyorsam sokaklarýnda
Ve bir sarhoþun kafasýnda seni düþünüyorsam
Bu kent benimle doðmuþ, seninle aðlamýþsa
Rüzgar ayrýlýk þarkýlarý söylüyorsa kulaklarýma
Sevda yýldýzlarý tutuþmuþ, oturmuþsa yüreðime
Alabildiðine yýðýlmýþsa maviler üzerime
Ben kumsalýna geldiðim zaman
Sen deniz olursun, ben umman




Otursam kumsalýnda bir ateþ yaksam
Ateþ geceyi aydýnlatsa, alevler içimi
Denizinde ayýþýðý ve yakamozlar varsa
Narçiçeði dalýndan yere düþerse
Ve o zaman içimde fýrtýnalar koparsa
Uzun uzun bir hüzün menekþe gözlerimde
Dalgalarýn hýþýrtýsýný duyarsam kumsalý öperken
Bir geceyarýsý serinliðinde, denizin derinliðinde
Bir gitar mýrýltýsý gibi martý çýðlýklarý dinlerken
Ben sana doðru koþarak geldiðim zaman
Sen deniz olursun, ben umman



Çýksan denizinden kumsala gelsen otursan
Gelsen otursan þöyle bir yanýma uzansan
Kýrçiçeklerinden taç yapýp baþýna taksam
Gözlerim gözlerinde öyle beklesem
Sarýlsan sýmsýký çevrem fesleðen koksa
Ýçimdeki hala o eski seven çocuksa
Ayrýlýklar bitse, hüzün kaybolsa
Zaman dursa, hayat dursa, sen dursan
Huzur kaplasa içimizi, mutluluk dolsa
Ben eðilip dudaklarýndan öptüðüm zaman
Sen deniz olursun, ben umman


ERDEN ERKÝN...
SEN DENÝZ OLURSUN, BEN UMMAN