dize kýran
imge celladý sancýlar da var
katil barikatlar kurulur kör menzillere
emreder zemherinin anaforu;

-cebbar bir acýya yataklýk et
sus ve em!

kýrlangýç küskün / yol yitik / rüzgar kýrýk
küf ve külü anýmsatýrcasýna soður evren

say ki gittin
git…tin…in…n
yoksun
yokuz…uz
acý ve sevdadan
uzaðýz
týmarhaneye dönüþür düþ evim
kafesim derbeder
rahlem cenaze duasýnda
ok ve yayýzdýr artýk kendimize

-fýrla!
der yürek

ah yüreðim!
ala bir taysýn hala
ebemkuþaðýndan köpürür harflerin
yeni sökülmüþ týrnak acýsý kadar sinsi o aðrýnýn koynunda
dünden bugünden farksýz
yarýn da bilirim yazýlmýþtýr düþmek
çaresiz bir rehine gibi
þiir tanrýsýnýn avuçlarýna

buyruða boyun eðerek
tez deþifre ederim gen haritamý
öyle ki mayalanmasýn ahrazlýðým
lal dil’imin gün sayan divan kapýsýnda
sürgün heceler incelsin sisli bir an’a

-ak kaðýttan doð!
vaktidir kaleme rücu etmenin
öksür kekele ve kus!

karanlýða kandiller adar sonra güneþ
zebanilerden uzak ýþýða döneriz yüzümüzü
dokunurum sana iþvebaz bir gökadada
el yordamýyla dizelere abanarak

ki kurtuluþtur
uluyan kurtlarla büyüyen gecenin paydasýndan
böyle böyle
su serpilir acýya

dudaklarýný sevdayla ýslat þimdi
serin bir su tut kendini þiir tanrým
her mevsim çünkü
dað ateþi tutuþur þair kanýnda

-doður ve kus!

sus/ma!

su(s)
ma!...


(27 Ocak 2005) – “Þiirle Monogamik Seviþmeler” Dosyasýndan…