Güzel bir hava vardý dýþarýda. Ýnsanýn kanýný, yüreðini ýsýtan müthiþ güzel bir hava. Tüm iþlerimi býrakýp kendimi dýþarýya atmaya karar verdim. 10 dakika da hazýrlanmýþtým,kendimi sokakta bulmuþtum bile. Hýzlý adýmlarla direk deniz kenarýna gittim. Ýçim pýr pýr ediyordu.

Yazýn cývýl cývýl olan Kafe tatile girmiþti. Tüm masalarý toplanmýþ, yalnýzlýða býrakýlmýþtý! Yalnýzlýða býrakýlmýþtý býrakýlmasýna ama gayet kalabalýktý:)) Aðaç kenarlarýna yapýlmýþ olan tuðlalarýn üzerlerine oturanlar vardý. Kafenin bir köþesindeki parkta çocuklar çýðlýk çýðlýða oyunlar oynuyorlardý. Genç- yaþlý bir sürü çift denize nazýr oturmuþlardý deniz kenarýndaki banklara. Anneleri tarafýndan evden kovulduklarýný tahmin ettiðim çocuklar babalarýnýn ellerinden tutup adeta onlarý sürükleyerek oyun bahçesine geliyorlardý.

Öyle güzel bir tablo vardý ki karþýmda. Oyun bahçesinde neþeli çocuklar, tam karþýsýnda pýrýl pýrýl parlayan deniz, mas mavi gökyüzü, güler yüzlü insanlar ve arada sýrada karþýlaþtýðým , biraz tuhaf bulduðum ama tanýþmayý çok istediðim , gitar çalan adam...

Her þey o kadar muhteþem gözüküyordu ki gözüme. Uzun süre dikildim ayakta. Ne yapacaðýmý, nereye bakacaðýmý, kimi dinleyeceðimi bilemeden dikildim ayný noktada. Orta bir nokta bulmaya karar verdim. Gitar çalan adamýn bir metre yakýnýna, oyun bahçesini görebileceðim , denizin yüzüme rahatça yansýyabileceði bir yere oturdum. Biraz dinledim gitar ezgilerini. Öyle kýsýk bir sesle bir þeyler mýrýldanýyordu ki bu yalnýz gözüken ama yalnýzlýðýndan gayet memnun adam. Anlayamýyordum ne söylediðini. Büyük ihtimal kendi bestesi olan ezgileri çaldý durdu orada oturduðum müddetçe. Bende ruhumun ne kadar da rahatladýðýný düþünerek, elime en son geçen þiir kitabýmý çantamdan çýkarttým. K. Karaman imzalý kitabýmý büyük bir zevkle okumaya baþladým. Nasýl da güzel yazmýþ! Lise son sýnýfta okuyan yeðenimin sevdiði þiiri buldum önce. Ýlan-ý Aþk... Sevdiði kadar var diyerek devam ettim okumaya.

Biraz etrafa bakýp, biraz düþünerek , biraz okuyarak, biraz dinleyerek etrafýmdaki güzellikleri, biraz gülümseyerek güzel dakikalar geçirdim. Telefonuma sarýlýp bu güzellikleri paylaþmak istedim. Canýmcým ý aradým, ona daha önceden bahsettiðim bu gitar sesini dinletmek isterdim. Telefonu kapalýydý. Sonra Ýzmit’teki arkadaþýmýn da yanýmda olmasýný arzuladým birden. Onu aramayý düþündüm ama yanýmda olamayacaðýný bilmek beni üzer diye vazgeçtim aramaktan. Bugün mutlu olmalýydým, gün mutlu olma günüydü. Hüzne yer yoktu planýmda:)) Derin derin nefesler alýp, temiz havayý depoladým ciðerlerime. Buydu iþte yaþamak. Buydu iþte aþk! Buydu iþte mutluluk... Zaman ne kadar da çabuk geçmiþti anlayamadan…

Önce gitar sesi sustu. Ardýndan köþedeki gazete okuyan þahýs gazetesini katladý. Çoðunluðu babalarýyla gelen çocuklar teker teker boþaltmaya baþladý oyun bahçesini. Arkadaþlarýyla gülüþen gençler birden kayboldular ortadan. Orta yaþlý çiftler konuþarak uzaklaþmaya baþladýlar kýyýdan. Kýyý da balýk tutmaya çalýþan adam oltasýný topladý. Macun satan adam arabasýyla ilerlemeye baþladý. Gitar çalan adam gitarýný sýrtýna yaslayýp yürümeye baþladý. Bir ben kalmýþtým sanki oralarda... Bende gideyim deyip , kitabýmý çantama yerleþtirip, üzerine oturduðum montumu silkeleyip, denizin pýrýltýsýný içimde hissederek, derin bir nefes çekip, neredeyse neþe’eden zýplayarak ayrýldým en sevdiðim ortamdan.

Benim için nadide günlerden biri yaþanmýþtý. Bu bana bir hediyeydi. Bende kabul etmiþtim seve seve. Yazdan arta kalan bir günü yaþamýþtým. Ýzmit’teki , çok sevdiðim arkadaþým için mutlu bir gün yazmak istedim:)) Umarým istediði gibi mutlu bir yazý okur. Ve benim mutluluðum ona da bulaþýr bir parça...