Bulanmadan ve donmadan akmak ne hoþtur. -Mevlânâ |
|
||||||||||
|
“Özlediðim...! ” diye haykýrýrsýn rüzgarlara verip sesini. Duyar da belki yüzünü sana çevirir diye. Nafile olduðunu bilsen de sesini rüzgara emanet edip usanmadan seslenirsin. “Özlediðim...!” Özlediðin senin özlediðin kadar seni özlemeyebilir. Sen gibi zaten hiç özlememiþtir, sen gibi sevmediði gibi, sen gibi sevemeyeceði gibi. Zamanýn bir yerine takýlmýþtýr o. Geçememiþtir. Geçemez de...Geçse sen gibi özler mi seni? Sanmýyorum deðil, hiçbir zaman! Özlediðin seni görmez, duymaz, önemsemez, sen gibi... Halbuki gözünün önündesindir. Kulaðýnýn dibindesindir. Deðerimsin dediði yerdesindir ama sen gibi önemsemez seni. Ýstemezsin de zaten sen gibi önemsemesini. Ama sen baþka önemsersin özlediðini... “Özlediðim...!” Bir noktadan sonra hâlâ acýtýyordur ama kanatmasý durur özleminin. Özlediðini özler durursun yýlmadan, usanmadan, sevginle. Yanýndayken, seni görmezken özlersin hâlâ. Misyonun budur belki de. Özlemek... Özlediðini düþünür, iç geçirirsin. Senden uzaklýðý hiç aklýndan çýkmaz, uzaklýðý ile ters orantýda yakýnlýðýyla. Dalar gider gözlerin uzaklarýnýn karanlýðýna. Gözlerinin daldýðý karanlýkta sevgini görürsün. Gülümsersin þaþkýn aynadaki yüzüne, karanlýklarýna, yalnýzlýðýna. Gülümsersin, hüzünlü bir sýcaklýkla. Yalnýzlýðýna gülümsersin usanmadan. Bir yalnýzýn özlemi ile daha da büyür yalnýzlýðýn. Kocaman bir dað olur, geçit vermeyen. Uzattýðýn elini tutmuþtur özlediðin ama baþka biri sanarak. Týpký senin bir zamanlar bir baþka eli, o elin sahibinin farkýna varmadan tuttuðun gibi. Biraz aþka benzer sanki özlemin! Özlediðin, farkýnda olmasa da - olamasa da- , kimi zaman yakýcý, kimi zaman durgun, kimi zaman umursamaz, kimi zaman dayanýlmaz, kimi zaman acýtýcý, kimi zaman sessiz, kimi zaman þiddetli, kimi zaman mutluluk verici olabilir özlemin. Aþk gibi... Bilemiyorum belki de aþk gibi... Hep olmaný isterken özlediðin, sürekli de gitme çabasýndadýr. Özlememen için, belki daha az özlemen için, belki o da seni özlediði için. Özlemi bu kadar içinden, bu kadar yoðun yaþarken býrakamazsýn ki tuttuðun eli, sen ne sanarsan san ya da o ne söylerse söylesin. “Merhaba” dediðin özlediðine “güle güle” diyemezsin! Yokluðunu bilemesen de özlediðinin bildiðin bir þey vardýr. Özlediðinin yokluðu varlýðýndan daha acýtýcý, daha dayanýlmazdýr. Çaresiz kabullenip isyanýný, özlediðine seslenmeye devam edersin... “Özlediðim...!” “Özlediðim... Sevgimlesin...!”
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
|
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © Serpil Baþol, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |