Sevgilinize, eþinize aþaðýdaki sözleri söylediniz mi hiç?

“ Ben sensiz yapamam.”
“ Sensiz yaþayamam.”
“ Sana bir þey olursa, ben de ölürüm.”

Eðer bu sözleri söylediyseniz, siz bir yalancýsýnýz.........Hayatýnýzýn merkezine oturttuðunuz, hayatý paylaþtýðýnýz ve ölesiye sevdiðiniz; aniden sizi koyup gider. Gölgesine sýðýndýðýnýz koca çýnar yýkýlmýþtýr...Onsuz yapamayacaðýnýzý, yaþayamayacaðýnýzý söylediðiniz kiþi artýk yoktur, ama siz mecburen yaþamaya devam edersiniz. O hayattayken yaptýðýnýz hemen herþeyi onsuz yaparsýnýz. Yersiniz, içersiniz, uyursunuz, gezersiniz vs.........Bunlarýn her birini eskisi gibi zevk alarak yapmasanýz da sonuçta yaparsýnýz. Bazýlarý buna “ gidenin acýsýna dayanmak” der, oysa size düþen sadece çaresizliktir, hatta âcizlik.

Býçak sýrtý bir yaþamdasýnýzdýr veya iki tarafý da uçurum bir yarýn baþýnda. Bastýðýnýz toprak kayýp gidecek gibidir ayaklarýnýzýn altýndan......Hep beklediðiniz bir þey vardýr. Sanki yetiþmek zorunda olduðunuz bir otobüs, bir tren var gibidir. Ya da ne olduðunu bilmeden beklediðiniz bir þey veya - ne bileyim - herhangi biri. Örneðin evinize gelecek bir konuk...Sanki her an telefon çalacaktýr veya kapý. Oysa ikisi de çalmayacaktýr. Ne yetiþeceðiniz bir taþýt vardýr, ne aðýrlayacaðýnýz bir konuk. Ama siz hep beklersiniz.

Ýçinizde sürekli, sýnýrsýz bir boþluk vardýr; bazen de , en ufak bir þeyi dahi sýðdýramayacaðýnýz daralma hissi. Ýçinizdeki boþluk bazen büyür, bazen küçülür. Ne açlýk hissidir duyduðunuz ne tokluk. Yersiniz doymazsýnýz, yemezsiniz açlýk hissetmezsiniz. Boþluktan, içinizde deli bozuk akan ýrmaklarýn söz dinlemez ýrmaklarýn kýyýlarýnýzý aþýndýrmasýndan rahatsýz olup, iþte öylesine birþeyler atýþtýrýrsýnýz. Aðzýnýza attýklarýnýz sizi doyurmaz. Ama yine de yersiniz.

Yatakta geçireceðiniz karanlýk, yalnýz ve soðuk geceleri kýsaltmak istercesine, sabaha karþý yataða girersiniz...Günün yorgunluðunu üzerinizden atamayacaðýnýzý, asla rahat bir uyku uyuyamayacaðýnýzý bile bile.Taþtan ve soðuk bir zeminde yatýyormuþsa, bir böcek gibi büzülerek gözlerinizi uykuya teslim edersiniz... Uyandýðýnýzda yorgunsunuzdur, uykusuzsunuzdur...Ama sonuçta birkaç saatlik de olsa uyumuþsunuzdur.

Korktuðunuz yalnýzlýk, bir yýlan gibi çöreklenmiþtir yuvanýza. Eviniz kocaman gelir size, giysileriniz bol. Tüm koltuklar boþtur, sofralar yalnýz. Bir stadyumda tek baþýnýza maç izliyormuþ gibi .....Sanki yabancý bir evdesinizdir. Bu eþyalar, bu odalar sizin deðildir. Kendinizi, evinize ait deðilmiþsiniz gibi hissedersiniz.

Yalnýzlýktan kurtulmak ve ait olduðunuz yeri bulmak için kendinizi sokaða attýðýnýzda ise, yine yalnýzsýnýzdýr.Tanýdýk simalar arasýnda bile yalnýz ve yabancý......Bir çuval pirincin içindeki harap tanesi gibisinizdir. Bir el tutup, atacaktýr sizi. Çünkü siz bir çuval pirincin içinde, istenmeyen maddesinizdir.......En kalabalýk bir caddede, en kalabalýk alýþveriþ merkezinde bile yalnýzsýnýzdýr. Uzayda bir nokta gibi.....Sýðýnacak bir mekâna ihtiyaç duyarsýnýz. Kendinizi; o yalnýz, o sessiz evinize atmak istersiniz yine de. Çünkü siz, bulunduðunuz bu ortama ait deðilsinizdir. Aradýðýnýz bir þey vardýr ama siz neyi kaybettiðinizi, neyi aradýðýnýzý bilmiyorsunuzdur.Yaptýðýnýz her þey ya yarýmdýr, ya eksik.

Evinize geldiðinizde, yine ayný belirsizliði, hiçbir yere ait olmama duygusunu hissedersiniz. Siz, buraya da ait deðilsinizdir. Hiçbir yer sizin deðildir, siz de hiçbir yerin...Yerinden koparýlmýþ, iliðinden uzak düþmüþ bir gömlek düðmesi gibisinizdir........Yerde yuvarlanýr, ezilir, tozlanýr, rüzgârda savrulursunuz oradan oraya.........Ama sonuçta hayattasýnýzdýr ve yaþýyorsunuzdur.

Bir zamanlar;

“ Ben sensiz yapamam,”
“ Sensiz yaþayamam,”
“ Sana bir þey olursa, ben de ölürüm,” dediðiniz kiþi artýk yoktur. Ancak siz yaþamaya devam ediyorsunuzdur. Çarký dönmeyen bir deðirmende, buðdayýnýzý öðütmek için , boþuna bir çaba veriyorsunuzdur...Aslýnda tiryakisi olduðunuz, ama artýk artýk size hiç zevk vermeyen, eski tadýný asla bulamadýðýnýz kahvenizi bile isteksiz isteksiz yudumlarsýnýz. Açlýk hissetmeseniz de yersiniz. Üþürsünüz, ateþe yanaþýrsýnýz; yorulursunuz, dinlenmek için uzanýrsýnýz. Kâbuslarla dolu olsa da, çok sýk aralýklarla bölünse de, uyursunuz. Ve O’ nun yokluðunda tüm bunlarý nasýl yapabildiðinize þaþýrýrsýnýz, hatta kendinizi suçlu hissedersiniz.

Hiçbir zaman hiç kimseye “ Ben sensiz yapamam, yaþayamam! ” demeyin........Eðer diyorsanýz, siz bir yalancýsýnýz!.......Týpký benim gibi...........Ben koca bir yalancýyým. O gittiðinden beri yiyorum, içiyorum, uyuyorum, okuyorum, yazýyorum........O’nsuz tüm bunlarý yapabildiðim, yaþayabildiðim için kendimden nefret ediyorum.............