Havadis

Gün bitiyor, Aðustos’ta.
Eylül geliyor, kendi yaðmurlarý ve vazgeçilmez hüznü ile
Sonbahar geliyor!
Islanarak yere düþen yapraklarýn mevsimi geliyor.
Havalar soðuyor giderek,
Güz mevsimi, düþ mevsimi geliyor.

Yalýnlýk ve serinlik kaplayacak doðayý.
Soyunan bir mevsim geliyor!

Kendime çok yakýþtýrdýðým bir mevsim geliyor.
Güzün demi, kýþa dönüþümü, Ekim günleri geliyor.
…

Ýstanbul bir aðlayýp bir gülen þizofrenler gibi. Ben de.
Neye aðladýðýný, neye güldüðünü anlamaya çalýþmak mümkün deðil. Benim de.

...
Ýçimde bir telaþ vardý eskiden,
Ansýzýn gidivermiþ!
Sence neden?

Sebepsiz ve kimsenin görmediði dostlarým vardý
Ýçimde binlerce ses ile bana eþlik eden
Usulca terk etmiþler bahçeyi
Sence neden?
...

Ýçimdeki sesler neden sustu?
Bunca imge niye karþýma çýktý?
Tüm bunlarýn bir anlamý var mý?
Hem de güz gelmiþken kendiliðinden ve aniden.
Yaðmurlar yýkamaya baþlamýþken sokaklarý
Hýrka almadan sokaða çýkmak daha tehlikeli olmaya baþlamýþken,
Benim kadar çýplak bir kadýnýn örtünme çabasý büyürken!
Suskunluðum dudaklarýmdaki rujun kalýcýlýðýnda saklý iken.
...
Tüm bu imgeler bir yerlerden çýkýp,
Hayatýmý gözlerimin önüne serdi kendiliðinden,
Sence neden?

Dedim ya belki hiçbir anlamý yok
Ama içsel olarak biliyorum, bir þeyler oluyor…

Zaman beni bir yere taþýyor
Bir yola girmiþim, ben deðil zaman beni taþýyor
Bir yürüyen merdiven edasýnda zaman.
Ben duruyorum.
Gözümün önünden geçip gidiyor ömrüm!

Þaþkýn olduðumu niye bu kadar uzun cümleler ile anlatma ihtiyacý hissediyorum dersin?

Sana da olur mu?
Zaman kendiliðinden havada asýlý kalýr mý?
Yaðmur yaðar mý?
Rüzgar sanki sadece sana deðerek geçer mi?
Issýz bir sokak seni evine taþýr mý?
Ýçindeki bir yere,
Bugünün tarihi ve kolundaki saatin kadranýndan çok uzaða bir yere gider misin?
Yoksa bu da bir saçmalýk mý?
…

Bedenimi rüzgar okþasa
Ýçim ürperse usul usul
Soðuk bir bira sakin bir kýyýda
Zaman sessizce aksa yaný baþýmda

Olmaz
Hiçbiri olmaz bunlarýn, olamaz.
Ýmkansýz olmayan hayallerimizin tükenmesi galiba yorucu bir deneyimdi.
Ýþte bundan
Suskunum.
Þiddetle yorgunum.
Olaðanüstü yalnýzým.

...

O nasýl, diye sormuþsun ya eþe dosta,
Kulaðýma gelmez sanmýþsýn ya.
Ondan anlatýyorum bunlarý sana.
Havadis dediðin böyle bir þey iþte!