BU SAATTEN SONRA DÖN DEMEYECEÐÝM


Atlýkarýncalar gibi

sana dair kurduðum düþlerimi,

ýþýk tutsunlar önüme diye;

Aylak gezen yýldýzlara emanet etmiþtim

ama onlar da týpký senin gibi birer birer kayýp gittiler…



Halbuki her sabah

gece kayan yýldýzlara tuttuðum dilekler içinde baþlardý …

Sabah güneþi kirpiklerimi okþarken

düþümde açýlan kapýdan sen girerdin içeri usulca…



Üstüme yorgan yaptýðým özlemini,

kokunla dolu yastýðý býrakarak yataðýmda,

utana sýkýla, kýpkýrmýzý olmuþ yanaklarýmla,

dikilirdim karþýna;

Ýþte o an sözcükler yaðlý ilmek olurdu boðazýma…



Ne zaman bir ýþýk görmek için baksam

katrana çalardý gözlerin…

Tadý damaðýmda kalan (bir) kahvenin,

acý telvesi gibisin artýk…



Her yýl yollara düþüp sýcak ülkeler arar göçmen kuþlar



Benimse üstünde bir avuç toprak,

bir yudum su olamadýðým

tek vataným sendin yar



Eyyyy imparatorluðumun kralý,

gönül savaþýmýn fatihi;

Senin en büyük zaferin ben,

benimse en aðýr yenilgim sen…

Ganimetlerini topla artýk gitme vaktidir…



Bu saatten sonra dön demeyeceðim…



ELÝF EYLEM

07.04.2007

Seslendiren: Enis Fosforoðlu