Sýmsýký tutunacaðým hayata belki sen yanýmda olmayacaksýn,sol yanýmdan esecek kasýrgalar,çýkan hortumlarda yok olacaðým ama sana tutunduðum gibi sýmsýký tutunacaðým hayata.Ýp yapýp gözyaþlarýmdan merdivenler kuracaðým ve o merdivenlerden sana koþacaðým belki sen olmayacaksýn yanýmda ama sýmsýký sarýlacaðým umuda.Gerekirse o merdiven sana ulaþana kadar yaðmurlarla yarýþa tutuþacaðým ve biliyorum ki bir gün bu yarýþý kazanacaðým.Çünkü ben sana yabancýyken,kendime hasretteyim ve her geçen gün biraz daha uzuyor hasretin yolu...
Belki doya doya sevemedim,yetiþmedi vakit imdadýmýza,ellerimizin arasýna apansýz girdi toprak ama olsun sen rahat uyu,içime de kurdum bir mezar ve o mezarýn üstündeki kan çiçeklerinde yaþatýyorum sevdaný...Ýki mezar arasýnda mekik dokuyor adýmlarým.Önce bütün sevdamý yazmak istiyorum bir kaðýda ve bitiyor kalemim sabah olmadan,sonra bir zarf;pulsuz,damgasýz kapatýyorum aðzýný yola çýkýyorum ve iniyorum minübüsten yeþilliklerin önünde.Dalýyorum yeþilliklerin içine sana geliyorum.Oturuyorum mezarýnýn kenarýna cebimden çýkardýðým mektubu açýp okuyorum.Sanki anlar gibi sallanýyor topraðýnda açan çiçekler;o an bir basamak daha atýyorum sana yetiþmek için yaptýðým merdivene.Sen beni bekliyorsun,ben sana geliyorum ve ben sana her geldiðimde sevdaný o merdivende daha yukarý taþýyorum.Çünkü ölen sen deðil bendim;kimse göremiyordu bunu ama içimde mezar,sýrtýmda sevdan bitmek üzere olan bu merdivende hergün biraz daha son basamaða yaklaþýp sana geliyordum...