Ýnsan her zaman görmek istediðini taþýr sahnesine.Bu sahnede kendine figüran rolü bile vermez ve baþlar tüm hünerleriyle bu oyunu sergilemeye.Bazen týka basa dolu seyirciye oynarken bazen de bir tek yalnýzlýðýna oynar ama yalnýzlýðýndan aldýðý alkýþ týka basa dolu salondan aldýgý alkýstan daha buyuktur her zaman.Seyirci ne kadar çok olursa olsun oyunu izler ve gider ama bilmez o sahneyi kurana kadar verilen mücadeleyi.Önce sahil kenarýndan denizkabuklarý toplanýr sabahlarý,akþamlarýysa tek tek kýyýya vuran yakamozlar.Yürümekten aþýnýp altý delinmiþ ayakkabýya aldýrmadan dönüþ yollarýnda sokaklardan toplanan süpürge çöpleri ve evin önüne gelindiðinde yýllanmýþ çam aðacýnýn sakýzýndan,eve girildiðinde eskimiþ kazaklar zarar vermeden yavaþça sökülür.Peþine hepsi bir araya getirilip göz nurlarýnda yoðurulduktan sonra bunlardan ufak gemiler elde edilir,kapý kapý dolaþýlýr altý yürümekten aþýnýp delinmiþ ayakkabýya aldýrmadan ve biriktirilen paralar tek bir gösteri pahasýna organizatörlere verilir.Hepsinin tek bir nedeni vardýr;mutlaka insanýn yüreðinde kendisinden daha deðerli sevdiði biri gizlidir ve her zaman onu taþýmak ister sahnesine.Bu sahnede bir figüran rolü bile vermez kendisine sadece yaþadýklarýna,sevip sevmediðine deðip deðmediðini anlamak için sonra da baþlar tüm hünerleriyle oyununu sergilemeye.Týkabasa salon alkýþladýðýnda deðdiðine kara verip tüm yakamozlarý geri býrakýr sahile.Yok eðer kimse gelmemiþse izlemeye,bir tek yalnýzlýðýn alkýþ sesleri daðýlýr salonun duvarlarýnda. ama týkabasa dolu sahnedekinden daha fazla çýkar yalnýzlýðýn alkýþ sesi.Çünkü her zaman en büyük alkýþ oyunu en baþýndan izleyenden deðil,sahne kurulmadan önce izleyenden gelir...