Her insanda insanlýðýn tüm durumlarý vardýr. -Montaigne
 |
|
 |
|
|
||||||||||
|
Rüya gibi geçen birkaç günün ardýndan o acýmasýz an, veda aný gelip çatmýþtý. Kadýnýn buðulu gözlerinde biriken yaþlar akmamak için zor tutuyorlardý kendilerini… Kader diyordu içinden ve o kadere lânetler yaðdýrýyordu, sessiz çýðlýklarýyla ama nafile. Ne yapsa da o aný yaþayacak ve sevdiðine veda edecekti. Kim bilir? Bir daha nerede ve nasýl görebilecekti canýnýn içini. Kalbinin ebedi sahibini ! Sadece o deðildi içi burkulan. Sevdiði erkek de ayný hüzünleri yaþýyordu ama o kadýný kadar duygularýný açýða veremiyordu. Ya da onu üzmemek için bastýrýyordu, erteliyordu hüzünlerini… Sevgilisine veda etmek için onun koluna girdi ve otogarýn ücrâ bir köþesine götürdü. Amacý belki bir çift tatlý söz, belki de uzun zaman sevdiðini ve kendini avutacak masumca bir öpücüktü. Dediðini yaptý. Hem kendisi, hem de sevdiði kadýn o öpücük hiç bitmesin istediler. O aný dondurmak ve zamaný geri sarmak istediler bir an. Sevdiðinin koþarak geldiði o ilk güne… Ne kadar da mutluydular. Kavuþmanýn ve aylarca hasretini çektikleri günlerin acýsýný çýkarýrcasýna hasret gidermelerdi. Bir film þeridi gibi geldi geçti ikisinin de gözlerinden. Kendilerini bu masum öpücüðe kaptýrdýklarýnda… Kadýn daha fazla tutamadý biriken gözyaþlarýný ve hýçkýrýklara karýþan isyanýyla aðlamaya baþladý. ‘’Ýsyan eden kalbimi, biraz olsun duy yeter ‘’ diyen bir melodi geliyordu otogarýn içindeki bir kafeden. Ne de güzel anlatýyordu bu sözler þu yaþadýklarýný… Otobüs’ün kalkma saati gelmiþ çatmýþtý. Son anons onlara kabir azabý gibi geldi bir an da. Bu öyle bir anonstu ki, iki seven yüreði parçalýyor ve bir yarýsýný alýp götürüyordu bilinmezlere doðru. Sarýldý iki sevgili sýký sýký. Sanki ikisi de birbirine sessizce; --Beni býrakma, yalvarýrým gitme - býrakma! diyordu. Kader bir kez daha aðlarýný örmüþtü. Seven yürekleri ayýrýyordu. ‘’ Ben Küskünüm Feleðe, düþtüm bitmez çileye, Nerelere gideyim, kara bahtým gülmeye ?.. ‘’ Çaresizce koptular birbirlerinden. Kadýn usul usul, geri geri giden adýmlarla otobüsteki yerini aldý, Camdan otobüs hareket edinceye kadar sevdiðinin gözlerine baktý, baktý, baktý... Sevdiði gözden kayboluncaya kadar elleri hiç inmedi, Umutsuzca el salladýlar;. Çaresiz ve peþ peþe gelen hýçkýrýklarla… Ardýndan bu dizeler döküldü kaleminden kadýnýn: ‘’Huzuru mahþerde, sorulsa sûal, Adýný zikreder, çizdiðin tûal, Deðiþmez sevdiðim, deðiþmez kural, Ben senin olmuþum, CANIM efendim…’’ Gözleri yaþlý kadýn, oturduðu koltukta öne aðilmiþ, yazýyordu durmadan. Otobüs karanlýklarýn içinde kaybolup gitmiþti… Biliyordu. Bu veda, bu vedanýn hüznü hiç ama hiç bitmeyecekti. Ayfer Yaba 27.06.2008 Saat: 19.30 Ýstanbul
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Anasayfa
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © Ayfer Yaba, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |