Yalnýzlýðýn acýsý çöktü gene üzerime, gene yalnýzlýðý oynuyorum hem de baþrolde. Oysa doðum günüm bugün benim ama O gelmedi. Onun için o kadar çok hazýrlandým ki oysa... Onu nasýl karþýlarým, gelince heyecanlanmadan nasýl dururum diye beklerken, sanki birden hançerle girdi beynime, "gelmeyecek" dedim, içime doðmuþtu sanki. Gelmeyecek, gelmeyecek... Düþünürken bunu gözlerim yaþlarla doldu. onun için hazýrladýðým masaya yalnýz oturdum sabaha kadar, onla ne yapacaðýmý planladýðým þeylerin hepsini kendim yaptým. Öyle umutlarla bekledim ki onu, o kadar istedim ki gelmesini, gelmedi... Her zamanki gibi yarým býraktý beni. Kalbim çok kýrýldý, caným yanýyor, içimde büyüttüðüm saf aþkým, o böyle yaptýkça iþkenceye dönüþüyor. Karþýlýksýz aþkýmý hayatýmda bir dertmiþ, acýymýþ gibi yaþamaktan kaçýnýrken, büyük bir kasýrgaya çevirdi hayatýmý. Oysa bugün benim doðum günümdü, onla beraber geçirecektim. Diðer doðum günlerimde hatýrlayacaðým en mutlu doðum yýlým olacaktý, en acýsý oldu...