TERLÝKLER VE BEN

Bugün televizyonu açtýðýmda hoþ bir süprizle karþýlaþtým. Haþmet Babaoðlu yaþamdan dakikalara dönüþ yapmýþ. Sevindim.

Pazar günü adetlerim vardý benim. Haþmet gideli býrakmýþtým. Pazar sabahlarý kalkar yaþamdan dakikalara bakar, sonra Kayseri'nin bence en güzel mekaný olan park cafe'ye gider orada pazar gününün tüm gazetelerini aromatik kahveler eþliðinde okur, sonra da internet cafeye gider pazar yazýsý yazardým.

Madem Haþmet dönmüþ, pazar yazýlarý da dönsün dedim. Yeni yayýn dönemimiz hayýrlý olsun.

Yeni yayýn dönemine Haþmet Babaoðlu'nun bugünki pazar notlarýnýn en son cümlesi ile baþlayacaðým.



"Sevdiðimiz hep iki kiþidir! Biri sevgilinin yanýbaþýmýzdaki halidir, diðeri bizden uzaktaki hali... Ve bu "iki kiþi"yi her zaman farklý severiz."

* * *
Bu cümlede karþýmýzdaki kiþiye duyduðumuz sevgiden bahsediyor. Peki kendimize duyduðumuz sevgi?

* * *
Kendimizden uzak baþkalarýna yakýn olduðumuz zaman ki halimizle,
Baþkalarýna uzak kendimize yakýn olduðumuz zamanlardaki halimiz,
Her iki halimizi de eþ duygularla mý seviyoruz? Ya da sevmiyoruz?

* * *

Benim çocukluðum sobalý bir evde geçti. Sobalý evlerde evdeki oda sayýsýnýn önemi yoktur. Hava þartlarý sizi tek bir odada anonim bir hayatý yaþamaya mecbur býrakýr.
Herkes tek bir odada televizyon kumandasýnýn mutlak hakimi evin reisinin izlediði þeyi izler, onun müsade ettiði kadar gürürtü çýkarabilirdi. Televizyon kumandasýnýn 'mute' tuþuna basar gibi
''Susun! ''dendiðinde herkes susardý.
Bazen annemle bir iki cümle konuþurdu babam, sonra sýkýlýr zap yapar benimle ve kardeþimle ilgilenirdi. Sonra reklamlar biter 'maraton' programý kaldýðý yerden devam ederdi. Þansal ve Erman'a karþý hiçbir zaman þansým olmadý. Anlattýklarým benim için ne kadar önemli olsa da onlar konuþmaya baþladýðýnda ben susmalýydým.
Sobalý evlerin monarþik düzeninde bu tarz kurallar vardýr. Ve biz teba bu kurallara uymak zorundaydýk.

* * *

Peki durum sahiden bu kadar kötü müydü?

* * *

Hayýr. Bu anonim hayatý yaþadýðýmýz odanýn dýþýnda bir baþka hayat daha vardý benim için. Evimizin holü. Oturma odamýzýn kapýsýný açar oraya çýkardým.
Tuvaletin ýþýðýný yakarak içeridekilere, oturma odasýnýn kapýsýnýn buzlu camýndan geçen sarý ampülünün ýþýðý ile ben tuvaletteyim yalanýný söylerdim.
Bazen kendinize yalan söylemememinizin tek yolu baþkalarýna yalan söylemektir.

* * *

Oturma odasýnýn kapýsý beni diðerlerinden ayýran bir zardý adeta. Onlardan uzak olduðum bu loþ ortam tuvaletin sarý ýþýðý ile zardan geçen oturma odasýnýn florasan lamba ýþýðýnýn karýþýmý ile aydýnlanýrdý. Ne onlardan tamamýyla ayrýydým, ne de onlarýn arasýnda.
Bir tür loþluk hali

* * *
Bir gözüm hep kapýda kulaðým hep içeriden gelecek seslerde olurdu. Kendinde holün ýþýðýný yakýp 'ben sizden sýkýldým, burada biraz yalnýz kalmak istiyorum' deme cesaretini bulamayan birisi ile tuvaletin ýþýðý arkasýna gizlenerekte olsa ev içinde kendine özerk bir mekan bulmuþ birinin karýþýmýydým ben.
Kardeþlerimdeki kabullenmiþliðin karanlýðý yoktu bende ama krala karþý çýkan veliaht olma cesaretinin aydýnlýðýna da sahip deðildim. Ýkisinin bir karþýmý.

Loþ bir korkaklýk ve cesaret .


* * *

Orada ne yapardým?
Sýrtýmý vestiyere yaslar karþýmda duran ayakkabýlýða bakardým. Ayakkabýlýðýn üzerinde terlikler dururdu.

Birbirinin aynýsý üzeri deri kaplý altý kösele tabanlý misafir terlikleri. Yapýsý itibariyle rahatsýz objelerdi. O terlikler içinde hiçbir ayak rahat edemez. Bilinçli olmadan yapýlmýþ ilginç bir seçimdi o terlikler. Þýklardý, kaliteliydi ama rahatsýz.
Biz misafirlerimizi hep bu þekilde aðýrlarýz. Kullanmadýðýmýz salonumuzda yemediðimiz meyveler (muz, incir vs ) eþliðinde, ama samimiyetsiz soðuk bir atmosferde.

* * *

Ablamýn terliði üzeri pembe ekoseli kumaþtan yapýlma birþeydi. Onun içinde duran ayak sýcacýk ve yumuþacýk bir yaþam alaný buluyor olmalýydý. O ayaklara sahip kiþi gibi.

Annemin terliði yumurta topuklu ufak tefek bir þeydi. Üzerinde bir fiyonk bulunurdu. O fiyonk bana hep renosans dönemi avrupasý kadýnlarýnýn kýyafetlerini hatýrlatýrdý.
Bellerini o dönemde kadýnlar korsellerle sýký sýký sarar üzerilerine bellerini ince kalça ve göðüslerini kabarýk gösteren o tuvaletleri giyerlermiþ ya! Bu fiyonk geleneði o kýyafetler için tasarlanmýþ olmalý. Belli dar üstü ve artý kabarýk bir aparat.
Annem öyle piyono çalan Paris'teki leydilik okullarýna gitmiþ biri deðildi. (hoþ artýk öyle okullar da kalmadý) Ama her kadýnýn içindeki leydilik damarýydý belki onun fiyonk seçiminin nedeni.

* * *
Babamýn terliði ise hepimizin terliðinden daha büyüktü. Öyle bir görünüþü vardý ki sanki hepimizin terliðini döver gibi dururdu.

Kardeþim ve benim terliðim ise birbirinin aynýsýydý. Sadece kardeþimin ki benimkinden bir iki numara küçüktü. Küçüklüðü dolayýsýyla onun ki daha sevimliydi.


* * *

O hol benim kendime ait özerk alanýmdý. O özerk alanda kendime ait müstakil bir terlikle yüzleþmek hep çok istemiþimdir. Oysa olmadý. Ben kardeþimle birlikte ayný model terliðin iki farklý numarasýný kullanmak zorunda kaldýk. Babamýn gönlündeki erkek evlat sevgisini ortaklaþa kullanmak zorunda kaldýðýmýz gibi.


* * *

O loþ holdeki yaþantýmda düþündüðüm ve gördüðüm daha çok þey var. Ama bu haftalýk bu kadar. Biliyorsunuz orada çok uzun sürede kalamam. Sonuçta herkes beni tuvalette zannediyor. Yakalanmamý istemezsiniz.
Terlikler ve siz, benim suç ortaklarým kalýn saðlýcakla ben içeri gidiyorum.