 |
|
 |
|
|
||||||||||
|
“BIRAKIP GÝTTÝN BENÝ YARALI” Abdullah Çaðrý ELGÜN cagrielgun@hotmail.com Þiirin hem hece hem de serbest tarzýný baþarýyla deniyor. Ahmet Ünal ÇAM, duygularýn üstünlükle dile getirildiði, coþku dolu, lirik þiirleriyle karþýmýza çýkmaktadýr. ÇAM’ýn þiirleri, hecenin kýsa ve en iþlek ölçülerinde denenerek, þairin hayâl dünyasýndaki akisleri, güneþin ýþýklarý gibi ruhumuza aks ederek bizi dinlendiriyor. Þair bizi kendi dünyamýzdan alýp baþka dünyalarda, baþka diyarlarda ve giderek baþka baþka hayâllerde gezdiriyor. Þiirin içine içine girdikçe görüyoruz ki þiir, bir derya ki insaný kendine çekiyor ve ÇAM’ýn kaleminin ilmik ilmik dokumalarý, iþlemeleri, kaneviçeleri içerisinde kayboluyorsunuz. Þair, “Aþýk Xp Der ki: Windows’um Gitti” þiirinde modern teknolojinin getirdiði kolaylýklar, kazanýmlarýmýz: “AÞK”; yanýnda kaybettiklerimiz ise: HÜSRAN adý ile nitelendirilebilir. Çeliþkiler içinde bizim “Aþk”ýmýzdan doðan; ama inandýðýmýz, alýþtýðýmýz ve ömrümüzü o deðerler, alýþkanlýklar ve uzun yýllarýn birikimleri ile uðrunda harcadýðýmýz kültüre, inanca, saygý göstermeyen bu teknoloji harikasý internete içten içe kýzýyor. Her gün deðiþen teknolojiye ayak uyduramamanýn verdiði çaresizlik karþýsýnda hayflanýyor, halkýna dert yanýyor: “Þiirler yazdým, notepat word ile, Gönderdim, yahoo, hotmail ile, Üç gün oldu, bakamadým, nafile, Ýnternet sorunlu, baðlantým gitti. Düzelir mi þimdi, bu sistem? Düðmeye bassam, reset etsem, Ah, ekranda bir ipucu görsem! “Bip” demeden Windows’um gitti.” Ahmet Ünal ÇAM, bütün bunlara raðmen, insanoðlunun zaman zaman kendi ürettiklerinin sýkýntýsýný yine kendisinin çektiðini, bu konuda asýl, uzman olmasý gereken amirlerin dahi teknoloji karþýsýndaki acizliðini çekinmeden itiraf ettiklerini: “(Ben anlamam!) dedi de gitti.” Sözleriyle amire itiraf ettiriyor. Sonra yine bu teknoloji harikasý âleti, yine insanoðlunun kontrol edebileceðini de gösteriyor; ve diyor ki: “Uzmanlar geçsin, kalksýn acemi, Kursun yeniden, kursun sistemi, “Söyledim de bir amire, derdimi, “Ben anlamam!” dedi de gitti. Þeklinde anlatarak çözümün yine iþin erbabýnda olduðunu, bir ustayý, uzmaný çaðýrarak meseleyi, yine kendisinin çözebileceðini gösteriyor. ÞÝRLERÝNDE KULLANDIÐI DÝL ve ORJÝNALLÝKLER: Þair þiirlerinde öyle orjinallikler kullanýyor ki bu tarz þairlerimizde çok az görülen ve adýna ..... denilen bir tarzdýr. Bu ise edebiyatýmýzda edebî sanat olarak nitelendirilebilen ve her babayiðidin baþaramadýðý uslûp güzelliðidir. Buluþtaki kývrak ve pratik zekânýn þiire kelimelere yansýmasý usta olma yolundaki pýrýltýlarýn yansýmasý ve þiirin ve þairin gelecek vaad etmesidir. Bu tarz þiirlerde þairler, önce çok bildiðimiz basma kalýp sözleri düþündürecek sözcükleri mýsralara sýraladýktan sonra sonucun hiç beklemediðimiz, aklýmýzdan geçmeyecek bir tarzda bitirilmesi, okuyucuya bir bakýma sürpriz yapýlmasýdýr. Sonuç bir þaþýrtma, hayret, soru, dikkat çekme, sözü beklenmeyen bir tarzda bitiriþ dikkat çekmektedir. Þairini bu tarz þiirlerinden birkaç örnek: GÝT! Salatayý severim, Elmayý severim, Seni de... Salatasýz ölmedim, Elmasýz ölmedim, Ölmem sensiz de!.. PENCEREDE BÝR ÇOCUK Sizin hiç anneniz, “Döneceðim!” diyerek, Býrakýp gitti mi bir kapýda, Kýþ gününde?.. Beklediniz mi günlerce? Beklediniz mi senelerce? Pencerelerde... Ve bir gün; Okumayý öðrenip de, Kapýdaki yazýyý okudunuz mu? Hece hece kelime kelime, “Ço çuk E sir ge me Ku ru mu!..” “Çoçuk Esirgeme Kurumu!..” CÝNAYETÝ GÖRDÜM Kavak yelleri esiyordu, Baþýmda efil efil. Ve orda, bakýþlarý hançer hançer Soðuk kanlý bir katil. Biliyorum cinayete hazýrlanýyordu, Bir masa baþýnda oturuyordu. Boþtu masada bir sandalye, Kaçarken oradan þahit yazarlar diye, Parçalaya parçalaya içimi, Gördüm, öldürdü, son ümidimi... Gülücükler daðýtarak çevresine Ýmza atýyordu nikah defterine... KOÞU Çocuk bana gülümsedi, Çýkarýp bir þeker verdim. “Kaç lira?” dedi. “Yanaktan bir öpücük.” dedim. Ödedi. Koþan çocuklara takýldý gözü, Boynu bükük fýsýldadý: “Koþalým mý?” Gülümsedim: “Koþalým!” dedim. Kucaðýma aldým, Koþtum koþtum... Koltuk deðnekleri bizi bekledi!.. SEVGÝYE SUSAYANLAR Kimler sevgiye susuz? Topraðýn suya, balýðýn denize, bitkinin güneþe hasret oluþu gibi sevgiye hasret olan Ahmet Ünal ÇAM, kendisinin suçlu olmadýðýný, aðlayan gözlerine bakarak onu sevmemizi, annesi, babasý olduðu halde göremediðini, sevgiye muhtaç ellerinin tutuverilmesini anne gibi baba gibi ve sýmsýký sarýlma isteðini, mutluluktan yorulup gülümsemesi gerektiðini, ziyarete gelen yakýný, amcasýnýn (belki de sadece yuvayý ziyaret eden bir gönüllü) yanaklarýndan öpmese de kendisini sevmesini istiyor. Saçlarýný okþayýp, kimselerin söylemediði: “Yavrum!” sözcüðünü söylemesini, bulunduðu yerdeki yüzlerin donuk, solgun, oyuncaklarýn soðukluðu ve kendilerinin, mutluluk hakkýndan yoksun býrakýldýklarýný ve mutluluk haklarýnýn olup olmadýðý soruluyor. Geceleri soðuktan anne baba kucaðý görememekten çorapsýz ayaðý deðil; ama yüreðinin üþüdüðünü ve ziyaretçiye gelene, bir resmini býrakmasýný, hiç olmasa geceleri ona sarýlarak sýcak yatma isteðini, diðer mýsralarda da deðiþik isteklerini bir bir sýralamaktadýr. HADÝ BENÝ SEV Bak da aðlayan gözlerime, Hadi beni sev, Ben suçlu deðilim Baþýmý okþa benim. Annem varmýþ babam varmýþ, Ýnan ki ben hiç görmedim Tutuversen ellerimi, Anne gibi baba gibi, Sana sýmsýký sarýlsam, Mutluluktan yorulsam Gördün mü hiç güldüðümü? Yýkýp gitme gönlümü Öpmesen de yüzümü Hadi beni sev. Saçlarýmý okþasana, Kimse “Yavrum” demedi, “Yavrum” der misin bana? Burada yüzler donuk donuk, Oyuncaklar öyle soðuk Hakkýmýz yok mu söyleyin? Niye uzak bu mutluluk? Çorapsýz ayaðýma bakma benim, Nasýl üþüyor nasýl yüreðim? Bir resmini býraksana, “Anne!” derim, “Baba!” derim. Sýcak geçer gecelerim. Bu gece kal da amca, “Ýyi geceler!” diyeyim, Gideceksen git; ama Uyurken bir kez güleyim... Belki bir masal okursun, Bir buse kondurursun, Hiç gitmeyecekmiþ gibi Beni mutlu uyutursun. Gözün hep kapýda, Acelen var gibi amca, Çok bile kaldýn yanýmda, Gitmeden n’olur son defa, N’olur bana sarýl da; Hadi beni sev hadi beni sev (amca!)... ÞÝÝRLERÝNÝN KONUSU ve KULANDIÐI BAÞLIKLAR Þiirin Konusu:Yalnýzlýk, kimsesiz çocuklar, gariplik, ölüm, amca dayý, hâlâ iliþkileri, çocuk yuvasý, sevgi, günlük aktüel insan iliþkileri, insanlýk dýþý insan davranýþlarý, ölüm, ayrýlýk, terör, çaðýn getirdiði yenilikler, bilgisayar, hapishâne, sevgiye susamýþlýk, þairler, rüyalar, çocukluk, büyümek, Irak’taki çocuklar, çocukluk düþleri, terörizm, pansiyonlar, gemiler, deniz gibi aktüel konular ve baþlýklar aktarýlmaktadýr. Þairin, Çocuk Esirgeme Kurum Müdürlüðü yurtlarýndan birinde kalmasý sebebiyle kimi zaman içine içine düþtüðü yalnýzlýk, kimsesiz kalmanýn verdiði çaresizliði þiirlerinde iþlediðini görmekteyiz. Bu ruh haleti içinde yazdýðý þiirlerde yurtta kalan çocuklarýmýzýn da hislerine tercüman olduðu düþünülürse bu kitabý yazarak toplum psikolojisine de bir deðer ve katký yapmýþ olduðunu söyleyebiliriz. Sanatçýnýn kitabýnda geçen konular, çoðu zaman üniversitelerin araþtýrma ve tezlerine konu dahi olabilmekte ve bu konular araþtýrma ve inceleme yapmak isteyenler için de ayrý bir deðer taþýmaktadýr. Kýsaca þairin, belki de farkýna varmadan anlattýðý konularýn içtenliði, çekiciliði, gerçek hayattan alýnan kesitlerin ta kendisi olmasý, þiirin kýymetini artýrdýðý gibi onu bir belge yapýyor, delil haline de getiriyor. Yurt çocuklarýnýn içinde bulunduðu durum, duygu, düþünce ve hayâlleri bizi düþündürmektedir. Henüz çocuk yaþtaki bu karakterlerin hayata bakýþý, o yaþta hayatý algýlama biçimleri, ailelerinden uzakta; kimileri, öksüz, yetim, kimsesiz olmanýn verdiði çaresizlik ve bu çaresizlik içinde bulduklarý çareler ve çözümleri gösteriyor. Bu çocuklarýmýzýn kendi kendine hayatý göðüsleme, mücadele etme yetenekleri, direnç ve kabiliyetleri ile ilgili bilinmeyen yönleri hakkýnda bizleri bilgilendirmekte ve kimi zaman umursamaz, aldýrmaz, aymaz yanýmýzý iðneleyerek duyarlýlýðýmýzý artýrmakta ve gözlerimizi açmaktadýr. Þair Ahmet Ünal ÇAM’ýn þiir kitabý “Býrakýp Gittin Beni Yaralý”nýn son kýsmýna ileride çýkarmayý düþündüðü, hikâye kitabýndan (Ýçimde Bir Sýzý Kaldý), adlý kitabýnýn içine (Yürekteki Yanýk) hikâyesini almýþ. Bu hikâyeyi ben, zevkle ve bir solukta okudum. Siz okuyucularýn da zevkle ve bir solukta okuyacaðýnýzý zannediyorum. Yazara, hazýrladýðý hikâye kitabýný okuyucularýna sunmak üzere, tez zamanda çýkarmasýný öneriyorum. Þahsýma müracatý halinde kendisine kitabý bastýrýlabilecek külfetsiz ve masrafsýz yer önerebileceðimi ve kendisini masraflarýn, külfetlerin yükünden kurtarabileceðimi þimdiden belirtmek istiyorum. Yeni yazacaðý kitaplar konusunda baþarý dileklerimizi iletiyor, daha nice kitaplara imza atmasý temenni ediyorum. . Kitap Ýsteme Adresi: Gündüz Kitabevi Yayýnlarý Demet 7. Sokak no:7/b Yeni Mahalle/ANKARA. Ýrtibat Telefonlarý: Cep: 0532 692 79 01 0312 346 54 57 Etitör: Ali GÜNNDÜZ aligunduz@gunduzkitabevi.com.tr www.gunduzkitapevi.cm.tr ÞÝÝRLERÝNÝDEN ÖRNEKLER: SENSÝZ OLMADI Maziyi sileyim dedim: “Yeniden”, Ayrýlýk acýsý yaktý derinden. Unutmak ne mümkün sevdim yeniden Denedim her þeyi, sensiz olmadý. Her yerde her þeyde izin var senin Her tatlý naðmede izin var senin Yaksam her þeyi, kalýr gözlerin, Sevmeyi denedim, sensiz olmadý. Baktýðým yerlerde seni ararým. Attýðýn adýmda seni ararým. Her adým geçiþte yanar aðlarým, Gülmeyi denedim sensiz olmadý. HAPÝSTEN MEKTUP Geceleri yalnýzlýða sarýlýp da uyurum, Hasret yiyip, dert içip büyürüm Yollarýma güller ser ki gülüm, Belki bugün belki yarýn gelirim Buharý tütsün, hazýr olsun çayým Gözün yolda olsun, açýk kalsýn kapýn Boþ kalmýþ ya son resminde sað yanýn, Girmek için sað koluna gelirim Gülüm, beton yerde gül bitmez, Mektup, selam bana kâr etmez Bu dört duvar beni hapsetmez Gözlerimi kapar sana gelirim ATTIN BAÞIMI SEVDALARA Bir bahar gunü Attýn Baþýmý sevdalara Çekip gittin Eriþilmez yollara Koþtum peþinden Çýkmaz sokaklar Kesti yolumu Döneyim dedim Aþýlmaz daðlar ördü yolumu Çaresizliðin sýnýrlarýndayým Hayâlin yol gösteriyor Yollarýn sonu uçurum Tam “Kurtuldum” derken, Tekrar tekrar düþüyorum, ...Sevdana DERDÝNLE Derdin derdin diyerek Dertlendim senelerce, Þimdi ellerin oldun Derdim arttý binlerce Sana mutluluk dolu Bir ömür diliyorum, Sensiz gülemesem de Tebessüm ediyorum Bahar gelmiþ, baktým da Kuþlar cývýl cývýl yine, Sensiz hayat sürüyor Sensizim derdinle. ÞAÝRÝM KÝMSESÝZÝM Karartmadan kendi bahtlarýný Son þiirimi sökecekler kalbimden “Atýn, hayýr, yok artýk bu bedenden!..” Deyip, sürecekler atlarýný BU KAÇINCI? Bu kaçýncý söyle, bu kaçýncý? Bu kaçýncý yýkýlýþým, ölürcesine. Ne candan bir dost ne vefalý bir yâr Bu kaçýncý kýþ, kaçýncý bahar. Çiçeklerim açmadan soluyor, Güneþ doðmadan ömrümde akþam oluyor, Söyle kaçýncý akþam, bu sensiz? Söyle kaçýncý gün ki sensiz?.. BÜYÜMEK Evden aðýtlar yükseliyor, Aðlýyorlar. Ben daha çocuðum; Ama aðlamamalýyým. Artýk evin erkeði benim. Büyümeliyim. Anneme bakacaðým. Ýlk iþ yarýn simit satacaðým. Oysa oysa yarýn... Balýða gidecektik babacýðým... PÝLOT AMCA (Irak’taki Çocuklara) Ýnsanlar ne kadar medenî, Kýlýcýyla yürekleri sökmüyor artýk. Öldürdüklerinin gözlerine bakmýyor artýk. Ne feryat duyuyor ne figan... Pilot amca, çok baðýrsam duyar mýsýn beni? Meselâ kolumu parçaladýðýnda, Ya da bombalarýn ayaðýmý kopardýðýnda, Duyar mýsýn beni?!. Benim yüreðimi parçalarken, Sesim, senin yüreðini acýtýr mý?.. Pilot amca, ne güzel uçaklarýnýz var. Ne güzel bombalar atýyorsunuz üstümüze, Ne güzel parçalýyorsunuz bizleri. Sen de ölümü bekledin mi çaresizce? Senin de kollarýn koparýldý mý? Hiç görmediðin hiç göremeyeceðin, Belki de güzel yüzlü pilotlarca, Açlýk susuzluk nedir bilirim. Peki katliam ne demek amca?.. “Morgda yer kalmamýþ” ne demek? Senin uçaðýnda yer var mý amca? Çocuðunun fotoðraflarýnýn yanýna, Benim de kellemi koyar mýsýn?.. Ellerin ne kadar temiz pilot amca, Yüreðin kadar kirlenmemiþ!.. KAYNAKLAR: 1) ÇAM, Ahmet Ünal, “BIRAKIP GÝTTÝN BENÝ YARALI”, Gündüz Yayýnlarý, Birlik Matbaasý, 96s. Nisan, Ankara, 2006 2) GÜNDÜZ Ali, aligunduz@gunduzkitabevi.com.tr 3) www.gunduzkitapevi.cm.tr
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
|
Anasayfa
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © Abdullah Çaðrý ELGÜN, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |