TEKELE TÜTÜN DİZMEK ACI İÇMEK

Ben Mürselek Köyünü bilmiyorum. Mürselekli hiç kimseyle de karşılaşmadım. Ancak bu Mürselek köyünü hem çok merak ediyorum, hem de çok seviyorum. O köy benim ‘hayalköyüm’. İnsan bilmediği birini, bilmediği bir yeri, bir şeyi de sevebilir. Mürselek köyünü nasıl sevdim, onu anlatmak istiyorum:
Ali Yüce, -ki Hatay’ın yetiştirdiği en önemli ozandır. Doğup büyüdüğü yörenin kadınlarını anlatan bir şiir derler/yazar. Bestelenip seslendirilmesi için “Ruhi Su dostlar Korosu’na” gönderir. O yıllar da Ali Yüce Antakya’da öğretmendir. Koro da bu etkileyici, düşündürücü bu şiirin hakkını verir ve büyük sanatçı Ruhi Su’da seslendirir. Köyle ilgili öğrenebildiklerim ise;
Mürselek(Denizgören) Yayladağı ilçesinin Suriye sınırına yakın bir köy. Tütün üretilen, yoksul güzel bir konuma sahip. Gezip görülesi gereken bir belde. Ülkemizin dip köşesi.
Mürselek’e sonra devam etmek üzere; güncel bir konuya değinmek istiyorum:
Bu günlerde Ankara’da eylem yapan Tekel emekçilerini de çok seviyorum. Onları da tanımıyorum. Onlara kendimi çok yakın hissediyorum. Kapıya atılmalarını da hazmedemiyorum. Onların direnişini/direncini seviyorum. En yüce değer emektir, ona saygı duyuyorum. Bafra’da tütün tarlalarında tütün yaprağı derdim. O sarı benizli tütün işçilerinin sabahın köründe fabrikalara gidişini de gördüm. Sabah sabah ellerinde sivriçlerle, plastik ibriklerle tütün diken köylülerin yüzlerinde ki uykusuzluğu da gördüm. Tütün deren kadınların avuçlarındaki zehri rengi, tütün yapraklarının izlerini de… Bu tütün işçilerine kendimi çok yakın görüyorum. Onların mücadelesini seviyorum. Sanki ruhum onlarla mücadelenin içinde yer alıyor. Ben tütün emekçilerini tanırım; onlar öyle yılgın, bitkin olamazlar. Haklarını almak için direnirler.
Öyle kolay değil tütün emekçisine “senin işin bitti artık, başının çaresine bak” demek. Tütün nasıl bağımlılık yaparsa içene, emekçisi de tütüne bağımlıdır. Öyle kolay pes etmez., edemez. Şimdiler de insanı en kolay cezalandırma biçimi, onu işsiz bırakmakla oluyor. Bir zamanlar çalışmayı öğütleyen parababaları şimdi, işçileri sokağa döküyor.
Ankara’da; ekmek için, urba için, yuva için, çocukları için direnen tütün emekçilerini selamlıyorum. Ülkemiz de hak aramak zorlaştı. Emeğinin hakkını arayan İtfaiye çalışanlarına da selam olsun… Ali Yüce’de Mürselek’de tütün tarlalarında gördüğü kadınların öyküsünü şiirleştirmiş olmalı. Ali Yüce’nin yazdığı şiir Ankara’da haklarını arayan Tekel işçilerine mücadelelerine ışık olsun. Onlar sadece kendi haklarını değil, tütünü elinden alınan tüm tütün üreticilerinin de haklarını savunuyorlar. Ülkenin bağımsızlığını savunuyorlar. Selam olsun onlara…

MÜRSELEKLİ KADINLAR

Biz Mürselekli
Mürselekli kadınlar
Hep geceleri
Tütün dizerik
Acılarımızı dizerik ipe
Karanlığı dizerik
Karanlığı abovv

Kök sökerik kök
Gündüzlerimizde
Geceleri kömür
Kömür yakarık
Karanlığı yakarık
Karanlığı abovv

Ağaçlarımız ürker
Ürker geceden
Biz ürkmezik abovv

Hele nenni nenni
Gülüm nenni nenni
Dost nenni nenni

Biz Mürselekli
Mürselekli kadınlar
Kazma kazarık
Çut de sürerik
Yorgunluk ekerik
Yorgunluk toprağa
Gürültüye bata çıka
Bir uçak geçer
Geçer üstümüzden
Duyamaz bizi o
Duyamaz abovv

Biz Mürselekli
Mürselekli kadınlar
Biz de yaşarık
Yaşarık abovv
Gelin olur gider
Evler döşerik
Döşerik abovv

Yanar Ali Yüce'm
Yanar ışıtır
Işıtır abovv