Taþýmak zorundasýnýz.
Çünkü taþýnmak ister hayat.
Onu taþýmaksa kocaman bir sanat.
Yoktur okulu, dersi, sýnavý, notu, notasý, diplomasý.
Ýçinizde mevcut sýrrý mayasý.
Henüz piþmemiþse bedeninizde benliðiniz, aðýrlaþýr, zorlaþýr, eziyetli bir zahmete döner yük olur hayatýnýz.
Demine erdikçe kabýnýzda kaynayan þerbetiniz, yudumlarsýnýz ferahlatýr sizi, hayatýnýz çoðalýr bereketlenir.
Kendi kabýnda kaynayan, kaynadýkça kabýna sýðmayan, taþaný etrafýna saçmayýp kendinde saklayan,
Geniþ, engin ve derin…
Taþýmak hayatý zevkle, þefkle, dikkatle.
Taþýr her bir þey, her bir yere sizi, siz onu taþýyabildikçe.
Yetenekli, güzel-yakýþýklý, cesur, akýllý ve zeki olabilirsiniz.
Hepsi aðýrdýr siz hafifseniz.
Hepsi hafiftir siz aðýrsanýz.
Hýrsla çalýþan bilgili, paralý, þöhretli, becerikli ve kariyerli olabilirsiniz.
Herbiri bir tuzaktýr siz kendinizden uzaksanýz.
Ne sizi karþý limana taþýyacak bir gemi, ne üzerine bineceðiniz yaðýz bir at, ne de nehir üstünde asma bir köprüdür hiç biri.
Omuzladýkça siz onu, sorumluluk yükleyen, daha çok dikkat isteyen, sabýr ve kiþilik talep eden, ateþten bir gömlektir.
Giyebilene aþkolur.
Beceremeyeni yakar kavurur kül edip savurur.
Yeli sabýr, topraðý onur, suyu azim, ateþi aþk’týr.
Ýlk mesele bir deðere sahip olmak,
Esas olansa ona layýk kalmaktýr,
Taþýmak…


Durak ARSLAN, Strasbourg, 15.05.2010