BEKBELE YAYLA ŞENLİKLERİ
Kemal Düz
Bekbele, İskenderun’da; Doğusunda Amanos Dağları ve Kırıkhan ilçe sınırları içinde yer alan Delibekirli ve Ceylanlı köylerine kadar uzanan bir beldedir. Batısında İskenderun körfezi, Kuzeyinde bir dere ile sınır olan Denizciler, Güneyinde ise Akçay köyü vardır. Hatay, yaylaları çok olan bir ilimizdir. Yaylalar genellikle Amanos dağlarında bulunur. Demircikdibi, Ispatan, Üçkoz, Kocadüz, Topaktaş, Kaledibi, Alan, Çardak, Dahar, Çökek ve Bekbele Yaylası belli başlı yaylalarıdır. Amanos yaylalarını görmek, suyunu içmek, havasını teneffüs etmek istiyor, fakat bunu gerçekleştiremiyordum. Arkadaşlar, “ Bekbele Yaylasında panayır var, bize katılır mısın?” dediklerinde, teredddütsüz “Evet “ dedim. 18 Temmuz Pazar günü saat: 10 sularında Mursaloğlu Lisesinin yanından hareket edecek olan, Bekbele minübüsüne bindik. Şoför oldukça hoş sohbet biriydi. Bizleri Bekbele Yaylası hakkında bilgilendirdi. Yarım saat sürmeyen minübüs yolculuğu sonrası Bekbele merkezindeki meydana geldik. Orada Bekbele Belediyesi halk otobüsü şenliğe gidecekleri bekliyordu. Ve bu iyi bir hizmetti. Otobüse bindik. Yavaş yavaş Amanos dağına tırmanmaya başladık. Türküler, şarkılar söyleyerek tepeleri aştık, virajları döndük. Yolun etrafı muhteşem bir görüntü veriyordu. İskenderun körfezi bir başka güzeldi. Bu yolculuğumuzda bizi sis hiç yalnız bırakmadı. Şölen yerine yakın bir yerden otobüsten indik. Kısa bir yürüyüşten sonra şölenin yapılacağı Çamlık mevkiine geldik. Bu sene üçüncüsü düzenlenen Geleneksel Yörük Türkmen Şenliğine ilgi çok fazlaydı, özellikle bayanlar çok ilgi göstermişti. Bekbele Belediye Başkanı Bestami Bilgili, Abacılı Yörük-Türkmen Derneğ i (Aba-Der)Başkanı M. Yaşar Bilgin birer konuşma yaptılar. Kızılay’ın dağıttığı Bayraklar gökyüzünü sevince boğmuştu. Kızılay çadır kurmuş kan bağışı kabul ediyordu. Yöresel yiyecekler yedik, el sanatlarından aldık. Çeşitli sergiler kurulmuştu. Şenlik yapılan alanda bir saate yakın bir süre gezip dolaştık, sohbet ettik. Şehit Mehmetçikler için Kur’an-ı Kerim okundu, dualar edildi. Protokol ve vatandaşlar, Kızılay Kan Merkezinin açtığı çadırda kan bağışında bulundular. Şenliğe katılanlar ellerindeki Türk bayraklarını sallayarak, Mehmetçiğe ve Türk askerine güvendiklerini onlar sayesinde yaylalarda huzur içerisinde yaşadıklarını dile getirdiler. Mehmetcik, şenliğin güvenli ve huzurlu geçmesini sağlamak için tüm tedbirleri almıştı. Satışlardan elde edilecek gelirin yapılacak olan, Tesbili Cami inşaatı için kullanılacağı bez afişle duyurulmaktaydı. Şenliğe Milletvekili Orhan Karasayar, İskenderun Belediye Başkanı Yusuf Civelek, Bekbele Belediye Başkanı Bestami Bilgili, Denizciler Belediye Başkanı Esabil Soydan, Karayılan Belediye Başkanı Mehmet Yurtman katıldı. Sonra daha tanımak ve görmek için, yaylayı yürüyerek dolaşmaya çıktık. Meyveler, sebzeler, keçiler, sincaplar, kuş cıvıltıları yaylaya güzel bir görünüm katıyordu. Defne, ceviz, kızılcık, gürgen, portakal, mandaline, kayısı, erik, meşe ve ıhlamur ağaçları etrafımızı kuşatmıştı. Pınarlarından buz gibi sular içtik, derelerinden çıplak ayakla geçtik. Burada oturanlar atalarının Maraş’tan geldiklerini, Dulkadiroğlu Beyliği sınırları içinden, bugün Abacılı olarak bilinen bu topraklara geldiklerini ve bu nedenle kendilerine ‘Abacılı’ denildiğini belirttiler. Yaylada oturan Köylü(Mehmet Bilgin) bize kılavuzluk yaptı. Bizleri evine buyur etti. Akrabalarını ve komşularını bizlerle tanıştırdı. Çok güzel sohbetler ettik. Fıkralar dinledik. Çok güzel sohbetler ettik. Yaylanın suyundan havasından olsa gerek; çok yedik çok acıktık. Aşık Hasan bu yaylaları ve kendini şu dizelerle anlatmış:
Çok güzelsin, gavur dağı
Başın meltem duman şimdi
Yaylaların gül gülistan
Benim halim, duman şimdi
Abacılılar'la ilgili anlatılanlar oldukça çoktur. Benim gözlemlerim ise şöyle: Abacılılar; nüktedan, şakacı, hazır cevap, çalışkan ve memleketsever insanlardır. Abacılılar’ın; Oğuzların Bozok koluna bağlı Günhan boyundan Dûlkadiroğluna beyliğine bağlı bir büyük aile olduğu belirtilmektedir. Bekbele Belediyesi internet sayfasında şu bilgiler mevcuttur: “Abacılılar Rivayete göre Bin Yedi Yüz Yılların son çeyreğinde, Maraş ve civarında hüküm süren Dulkadiroğulları Beyliği sınırlarından, bugün Abacılı diye bilinen yere göç edenlere verilen genel addır. Tarihte kimleri kapsadığı konusu çokta belirgin değildir. Abacılı Osmanlı Devletine bağlı Dulkadiroğulları Beyliği'nin bir aşiretidir…
Genel olaraka Abacılı'nın kelime anlamına baktığımızda Aba-cı-lı olarak görülmelidir. Burada Aba bir tür yünlü kumaş. Dövme yünden yapılan, genellikle deve tüyü ya da siyah renkteki abadan maşlah, çakşır, kalçın, şalvar, potur, cepken, salta, yelek, cüppe, yağmurluk, mest ve terlik gibi çeşitli giysiler, heybe, hurç ve eyer örtüsü yapılır.

Bilge Umar’ın önemli eserlerinden biri olan, “ Türkiye’de Tarihsel Adlar” kitabının ilk sayfasın çevirip ikinci maddesine göz atınca aşağıdaki bilgilerle karşılaştık: “Aba/Apa/Pa (sözcüğü) Luwi dilinde ve ardılı dillerde; “Su” (buradan, akarsu, dere, ırmak, göl, deniz) anlamına gelen sözcüklerden biri.” Bizim de yaptığımız yayla gezisinde yörede; suyunun bol, akarsularının çok olduğu şeklindedir. Kitabın devam eden sayfalarında verilen örnekler ise, Aba’nın su adına geldiği ve buna ilintili olarak, yer adları hakkında bilgi vermekte ve bunlardan şu sonuçlara varmaktadır. Su yurdu, su ilkesi, güzel su yurdu, suyu gür ve bol, kutlu, güzel, iyi su, akarsu, deniz anlamları verilmektedir.