Bu yazýmda, þu popüler fantastik kahramanlardan birisinden bahsedeceðimi sanýyorsanýz, þimdiden söyleyeyim, “yanýlýyorsunuz.” Daha otantik, daha gerçekçi bir kahramana çýkacak yollarýnýz yazýyý okuduðunuzda.

Öncelikle sizinle bir çöl yolculuðuna çýkacaðýz ve bu yolculuðun yürüyüþüne baþladýk bile.

Dev fýrtýnalarýn, uçsuz bucaksýz kum okyanusunu dalga dalga þahlandýrdýðý, rüzgarlarla birlikte savrulan sapsarý kum tanelerinin güneþ ýþýnlarýnýn da etkisiyle adeta çil çil altýna dönüþtüðü, vücudu yakan dehþetli bir hararetten baþka da maddi bir getirisi olmayan koca bir çölün ortasýndayýz þimdi..

Karanlýk yüzlü adamlar, kumlarla seviþen atlarýnýn tepesinde birer cenaze gibi durmaktadýrlar ve iki aydýnlýk karaltýnýn peþinden birer yýlan sinsiliðinde süzülmektedirler..

Bu adamlarýn, geceler, gündüzler, aylar ve asýrlar sonrasýný göremeyen milimlik bakýþlarý, öncelikle ruhlarýndaki ve zihinlerindeki çölün sýðlýðýnda boðulup kalmýþtýr..

Öylesine atýlmýþlar ki kendi kurguladýklarý seraptan uygarlýklarýna, örümcek aðýna yakalanmýþ birer sinek gibi çýrpýnýp duruyorlar ümitsizliklerinde. Halbuki evlerin -dolayýsýyla medeniyetlerin- en zayýfý örümceðin evi deðil miydi?

Sonsuzluða kanat çýrpan iki kelebekse, dönmemecesine öylesine engin, öylesine rengin ve öylesine zengin bir yolculuða süzülmüþlerdi ki, putlarýyla inþa ettikleri mimsiz medeniyetlerinin baðýrsaklarýnda dolanýp durmayý ve ardýndan yokluða gereksiz bir dýþký gibi fýrlatýlmayý þeref sayan solucanlar, gölgelerinde süründükleri yolcularýn, sonsuzlukla koyuna koyuna oynaþmaya baþladýklarýný fark edememiþlerdi bile..

Yolculardan birisinin ve en birincisinin simasýnda tatlý bir gülümseyiþ... Bakýþlarý sonsuzluða odaklanmýþ durumda. Deðil dünyanýn kýtalarýný, uzayýn bütün dehlizlerini ve hatta sonsuzluðu fethetmenin duasýnda. Birazdan arkadaþýyla birlikte eteklerine yanaþtýklarý dað, o en birincinin önünde saygý duruþuna geçmiþ durumda bütün kâinatla birlikte..

Ýkinin ikincisi ise hiç tereddüt göstermeden, en birincinin yaný baþýnda, nurdan bir heykel gibi dimdik göðüslüyor çölün korkularýný. Dimdik bir doðruluk abidesi, dimdik bir sadakat sütunu…

Biraz sonra Sevr maðarasýndan içeriye girdiklerinde, o karanlýk daracýk mekân geniþleyiverir birden ve maðaranýn göklerinde beliren koca koca güneþler, yýldýzlar aydýnlatýverir içerisini. Sanki koca bir kâinat, bütün paralel boyutlarýyla birlikte yerini alýverir bu mecliste.

Kendilerini adam sanan beyinleri kumlaþmýþ yaratýklarsa, olan bitenden habersiz bir þekilde maðaranýn yakýnlarýnda, yeni bir iz bulmanýn heyecanýyla kývranýp durmaktadýrlar..

Maðaranýn hemen giriþinde, tavandan sallanan ipine tutunmuþ yakýþýklý esmer bir örümcekse, uðruna kâinatýn yaratýldýðý sevgililer sevgilisine zarar gelmesin diye, bütün gücüyle ve aþkýyla bir aþaðýya, bir yukarýya inip çýkýyor.. Maðaranýn giriþini bir gergef gibi nakýþ nakýþ dokuyor..

Kendilerini adam sanan çöl canavarlarýndan daha adam olduðunu ispatlýyor örümcek..

Yaþamýnýn tek gayesi olan ipten uygarlýðýný, nebiler nebisine hediye ettiði için Adam oluyor Örümcek…

Adamlardan da adam bir örümcek oluyor; Adam Örümcek…