Her bitiş bir başlangıçmış sevgili
Sen ne dersen de
Sen neyi özlersen özle..

Yaşamak ölmek arasında gelgitler gibi
Bilirim ne kadar üzüldüğünü
Emeklerinin boşluğunu..
Ama, her bitiş başlangıçlara gebeymiş
Anladım

Farklılık çekmezmiş birbirini..
Tanıyınca bilirmiş insan
Görürmüş, her gözün göremediğini..

İçimi acıtmadın aslında
Sadece zamanın değerini anladım
Hayatın çabuk aktığını..

Ne pınarlar gördü bu dünya
Ne dereler akıttı
Nice sevgileri besledi

Kavuşmalar da oldu
Kanlı bıçaklı olanları da

Bitiş başlangıçmış oysa
Üzülmeye hiç değmezmiş
Görmek, işitmek gerekli imiş
Sözlerini, kırmadan söylemek gerekli imiş..

Her bitiş, üzüntü getirirmiş ya!
Öyle değilmiş işte,
Ben seni bitirdiğimde anladım

Acılar denizinde, neşeli günlerimi yaşadım
Senle hayat başkadır sandım

Ah be sevgili
Gözümde büyütmüşüm ya seni,
Ulaşamam sanmıştım
Kandırmışım kendimi
İnandırmışım

Üzülmeyesin diye, geldim bak!
Son kez gözlerine bakmak için
Saçıma son kez dokunman için
Üzülme diye işte
Söz verdim diye ..

…





Batınca güneş tepelerin ardından
Teletabiler gelir çayırdan
Yine dağıttım konuyu
Ne bileyim içimden gelen buydu…