Anlamsız bir tartışma sürüyor Almanya’da… Şüpheci bir kısım dostlarımız, var olan bilimsel bir gerçeği sorgulama hevesindeler halen. Bu sorgulama arayışları maalesef ırkçı bazı keyfi uygulamaları tetikleyebilir bu ülkede… Bunu önlemenin yegane yolu ortak bir noktada buluşabilmemiz, bilimin verilerine olanca samimiyetimizle güvenebilmemizdir. İslam’ın Almanya’ya ait olup olmadığını elbette bir kısım duygusal siyasilere soracak değiliz. Bu soruyu sadece; bilime, tarihe, edebiyata, sanata ve günümüz gerçekliğine sormamız yeterlidir. Alacağımız cevap, İslam’ın Almanya’ya ait olup olmadığı konusunda yeterli bilgiyi verebilecektir.

Gelmiş geçmiş en büyük edebiyatçılardan olan Goethe’ye soralım mesela… Onun pek çok eserinde İslam’dan, Hz. Muhammed’den, Kuran-ı Kerim’den övgüyle bahsettiğine şahit olduğumuzda cevabımızı almışız demektir. Veyahut da Almanya’nın yetiştirdiği dahilerden Nietzche ne diyor, bir kulak verelim: “Aslında bize, Grek kültüründen de, Roma kültüründe de, esasta, temel meseleler açısından daha yakın olan, bizim duygularımıza, zevklerimize ve seçimlerimize daha doğrudan hitap eden İspanya'daki o harikulâde İslâm kültürü ve İslâm kültürünün eşsiz birikimi ayaklar altına alınarak çiğnenmiş ve yok edilmişti” Prens Bismark’sa şu sözleriyle haykırıyordu İslam’ın nereye ait olduğunu: “Ben Kur’an-ı her cihetten inceledim, her kelimesinde büyük hikmetler gördüm”

İslam dini sadece Almanya’ya değil Avrupa’ya da aittir. Hatta bugünkü Avrupa medeniyetinin oluşmasına sebep olan en büyük amildir İslam dini. Almanca’da da benzerleri bulunan Avrupa dillerindeki Arapça kökenli kelimeler bile İslam’ın nereye ait olduğunu bize fısıldar: “sugar (şeker), syrup (şurup), orange (portakal), lemon (limon), spinach (ıspanak), arlikhokes (enginar), saffron (safran) , coffee (kahve), mat (hasır), maltress (şilte, uzun minder), sofa (sedir), ottoman (divan), Cotton (pamuk), muslin (müslin) Musul'dan, damask (Damuscus) Şam'dan gelir. İngilizcede âdi benekli kedi ve bir çeşit hâreli ipekli için kullanılan tabby kelimesi Bağdat''n Attabiye mahallesinden gelir. Traffic (trafik), tarif, (tarife), cheque (çek), risk (riziko, tehlike), magazine (dükkan), calibre (çap), sloop (tek direkli yelkenli gemi), barque (üç direkli yelkenli gemi) , Cable (kablo), Admiral (amiral) Bir mimari terimi olan baroque (barok) kelimesi de Arapça'dan gelmedir. Tambourine (tambur) ve guitar (gitar) gibi musiki aletlerinin isimleri Arapça'ya dayanır. Rönesans Avrupa'sında çok sevilen lute (lavta, ut) ise, Arapça al-ud dan gelir. Satrançta Farsça kelimeler kullanılır. Chek-mate kelimesi şahmat tan (yani şah ölmüştür den ) başka bir şey değildir. Astronomide en parlak yıldızların üçünün ismi -Aldebaran, Altair ve Belelgouse - Arapça'dır. Matematikte cypher (sıfır) kelimesi ve cebir ilmi Arapça'ya dayanır. Chemie, Algoritma gibi kelimeler Arapça’dan gelmiştir. Alkohol kelimesi bile Arapça kökenlidir… Bugün Avrupa’da ve Almanya’da kullanılan Arap Rakamları adı üstünde Müslüman Araplardan uyarlanmışlardır. Almanca’da da Tarif, Seife, Suppe gibi pek çok Arapça kökenli kelime yaşamaktadır. Kanalizasyon sistemlerinin oluşturulmasına varana kadar İslam’ın Avrupa’daki etkilerini bilmeyen yok gibidir. İslam mimarisinin Avrupa mimarisi yanında Alman mimarisine olan etkilerini de elbette her eğitimli Alman fark etmiştir.

Bütün bu delilleri bir kenara koysak bile bugünün gerçekliği, İslam’ın Almanya’nın bir parçası olduğunu anlamamıza yeter de artar. Müslümanlar üzerinde Yahudiler’e reva görülen soykırım benzeri bir uygulama gerçekleştirilmeyecekse eğer, bu gereksiz tartışmaları bırakmanın tam da zamanıdır. 6 milyon civarında Müslüman’ın yaşadığı, 3 bin civarındaki Caminin bulunduğu bir ülkede İslam dini elbette vardır ve bu din bulunduğu o ülkeye elbette aittir. Bu gerçeği inkar etmenin kime ne faydası olacaktır ki? Bir kısım siyasiler ve Alman kamuoyu İslam dininin Almanya’nın bir parçası olduğunu kabul etmelidirler. Müslümanları kendi içlerine kapalı yaşamakla suçlayanlar, kendilerini Müslümanların dünyalarına kapatanlardan başkaları değildir. Halbuki “tüm insani özelliklerimiz ” gibi paylaşılacak o kadar ortak paydamız var ki!

(Kaynaklar: Yusuf Kaplan-Yeni Şafak, Avrupa Medeniyetinin Gelişmesi Üzerindeki İslami Tesirler", çev. Nûşîn Asgarî, Şarkiyat Mecmuası, C.III, (İstanbul) 1969, s. 1-12)