|
Ne Kadar Dürüst ve Ne Kadar Değerliyiz...
(Hamdiye Hatipoğlu ) 29 Eylül 2020 |
Çocuk Yetiştirme |
| |
 Herşeyi bilen 'kutsal anne'. Vah ki vah. O yüzden ya çocukların hali ortada. Kutsal anneden kutsanmış çocuklar.
Çocuklarınız sizin çocuklarınız değil,
Onlar kendi yolunu izleyen Hayat’ın oğulları ve kızları. |
|
|
Kördüğüm
(Hamdiye Hatipoğlu ) 28 Haziran 2018 |
Özlem Şiirleri |
| |
 Bitince acıtan, devamında uçurumlu aşk hikayesi.. |
|
|
Sevmedinmi
(Hamdiye Hatipoğlu ) 15 Aralık 2017 |
Anı |
| |
 Bazen an tatlı anlarını acı bir senaryo alır.
Kaybolmak yok olmak istersin, bu acıyla yaşamaksa dersin
Anılar kalsın heybemizde, gülüşün Yüreğimde.. |
|
|
Kurtaralım Dünyayı
(Hamdiye Hatipoğlu ) 13 Ağustos 2016 |
Umut |
| |
 Hissedilen cesaretteki yükseliş...
Kelimeler ne yapsın . |
|
|
Sızı
(Hamdiye HATİPOGLU (DNZ)) 14 Ağustos 2015 |
Bireysel |
| |
 Bu öyle bir isyan ki, tüm olumsuzluklara karşı.. |
|
|
Tarumar
(Hamdiye HATİPOGLU (DNZ)) 11 Mart 2015 |
Anı |
| |
|
|
|
Sevmek Neydi
(Hamdiye HATİPOGLU (DNZ)) 4 Eylül 2014 |
Sevgi ve Aşk |
| |
 sıradanlıksa eğer bu
güler geçerim...
sevgi olur düşlerim
gerçeğimdir AŞK... |
|
|
Yüzleşme/ Soma
(Hamdiye HATİPOGLU (DNZ)) 17 Mayıs 2014 |
Türkiye |
| |
 Acı var içlerde bir yerde
Belki uzak belki çok yakında
Yangın yeri bu içli içli yanan
Körmüşüz
Sağırmışız
Duymamış bu feryadı her bir yanımız..
|
|
|
Akraba mı / Akbaba Mı!
(Hamdiye HATİPOGLU (DNZ)) 12 Mayıs 2014 |
Dostluk ve Düşmanlık |
| |
 Dostları olmalı insanın ağladığında değil
Güldüğünde de yanında olduğu
Seni kendi gibi görüp ışığıyla aydınlatan
Kan bağı gerekmez ki akraba olmak için
Sevmek için yürek olması gerektiği gibi…
|
|
|
Alıştım
(Deniz Hatipoğlu (Hamdiye)) 2 Eylül 2013 |
Lirik |
| |
 Unuttum diyor sonra işte öyle
Gülüyorum... |
|
|
Biz Olmadıktan Sonra
(Deniz Hatipoğlu (Hamdiye)) 25 Haziran 2013 |
Türkiye |
| |
 güneş doğmuş ülkemin üzerinde.......
bulutların arasından çıkarak. Ya Rab! bu bizmiyiz... bu ağlayışlar bu kin bu öfke de ne..
yoksa bu mutluluk gözyaşlarımız mı bizi sınayan... |
|
|
Bir adamın,
bir kuşun,
bir tüyün hikâyesi......
Şimdi ben ve bir garip kuş uçuyoruz göklerde. Bilmiyoruz gideceğimiz yeri; kendimizi bırakmışız rüzgarın akışına..
Islak kederli bir gündü, yapışkan bir havaydı ciğerlerimizi dolduran.....
Yağmur yağıyordu, bardaktan boşanırcasına.....NİSAN yağmurları gibi hiç durmadan.....
Arıyorduk hiç belli olamayan; neyi arıyorduk onu dahi bilmiyorduk...Aramak bizi alabildiğine mutlu, zaman zamanda umutlu kılıyordu...
Yağmur yağıyordu hiç durmadan........
Kanatları ıslanmıştı minik kuşun . Uçamıyordu dilediğince, gidemiyordu istediği yere..
Biraz daha gitmek istedi uzaklara, kanatları tutmuyordu bedenini havada....
Çaresiz teslim oldu yağmura, boyun büktü kadere....
Ve bir düşüş başladı yükseklerden
Hızla iniyordu yeryüzüne ve buluştu ağacın toprakla birleştiği yerde .....
|
|
