Gecenin karanlýðýna yaslanýp gözlerine yýldýzlarý ördüðüm zaman diliminden yazýyorum bu pulsuz mektubu. Yüreðimi kelimelere ilmekleyip yine sana yaðýyorum yaðmurlara gebe kalmýþ yüreðimle. Bir gece yarýsý içten ice kanayan yokluðunu gözlerime gömüp her sabah güneþ ile yine sana doðuyorum. Perdelerine eðilip gözlerinin karanlýk duvarlarýný yýkýyorum kirpiklerimde asýlý kalmýþ gözyaþlarýmla. Daðýnýk saçlarýný rüzgarla tarayýp bulutlarla taçlandýrýlmýþ daðlarýmýn son kardelenlerini örüyorum saçlarýnýn ince tellerine..
Seni hasret kelimelerinin dilsiz duvarlarýna çizilmiþ bir figürden öte kelebeðin gözyaþlarýyla yazýyorum. Nedenini soracak olursan gülüm; topraða düsen her gözyaþýnda çiçeklerin dudaklarýnda her zaman yasa diye. Biliyorum her canlý gibi bir gün vuslat þurubunu Azrail’in avuçlarýndan kana kana içeceðiz. Her insan gibi topraðý gözlerinden öpüp bulutlarýn kanatlarýnda bu dünyadan göceceðiz . Lakin unuttugun birsey var sevdigim. Bedenler cürüse de, diller unutsa da satirlara ilmeklenmis gözlerin her zaman yaþayacak. Sen benim yürek bahcemde Zümrüd-ü Anka’nýn gözyaslariyla beslenen ve gözlerimde nefes bilinen bir yudum ömürsün.
Her gün gözlerinde yeniden dogmak icin avuc iclerine bir bebek gibi kivrilip soluklarina gömülüyorum yine. Kirpiklerine yaslanmis rüzgarlarin kanatlarina uzanip gözlerinin huzurunu soluyorum. Yalnizlik anbarindan bir dirhem sevgini dudaklarima degdirip sana geliyorum. Topraga mevzilenmis günese seni anlatip sonsuzluga ciziyorum güllerin gözyaslarinda yikanmis ismini.
Seni ” sende ” yasamaya geliyorum. Sehvet yüklü duygularina kiraci olmaya degil; dizlerinde kütük misali aglamak icin yüregine geliyorum. Ben gözlerine kangren acilari sermeye degil; yüzünün cografyasinda cicek acmis gülüsleri gözlerine ilmeklemeye geliyorum. Yasadigim sehrin tüm isiklarini söndürüp yüreginin aydinliginda karanliklarimi ezmeye geliyorum. Haydi gözyaslarinla sil terli yüregimi, gülüslerinle öp seni kirpiklerinden kiskanan gözlerimi. Nefeslerinden bir yudum sun susuz dudaklarimin kurak topraklarina.
Yanina geldigimde, zehir olup dolassan damarlarimda. Durma sevdigim, imkansizligina gömülmektense gülüslerinin kurak topraklari olsun mezarim. Üsüdüm mü topragin altinda, sarilirim avuc iclerine bir cocugun annesinin gögsüne kivrilmasi gibi. Susadim mi, kirpiklerine ugrar kana kana icerim sevgini. Simdi sehrimin tüm isiklarini söndür ve sah damarima sür kör bicaklarini. Varliginin huzurunda sonlansin sen kokan kelimelerim.
Bir yudum mutlulugun hazzinda vur beni. Gözlerim, gözlerinden baska yurt bilmesin. Dizlerim, yüregin gölgesinde topraga sarilip son kez gözlerinde gülümsesin Cennetin gölgelerine. Saclarindan örülmüs daragacindaki urganim olsun parmaklarin. Zehir olup dolassin damarlarimda keskin bakislarin. Simdi seni seviyorum diyen dilime kilit son kez vur ve sah damarýmdan süzül içeriye. Zehrini sür hücrelerimin dudaklarina. Bal diye kana kana icsin damarlarim ölümün zehrini. Ne olur üzülme hicranim(KALBÝMÝN MIHTIMI ANLAMINDA KULLANILMIÞ). Ölüm, senin kollarindan gelmeli. Cünkü; sen benim yüregimin satirlarina örülmüs ölümsüzlügümsün..
HY