Bir varmýþ bir yokmuþ. Günlerden bir gün padiþah ava çýkmýþ. Avda kimsenin olmadýðý bir yerde bir kulübe görmüþ. Veziri ile kapýyý çalmýþlar, tek baþýna bir kýz kapýyý açmýþ. Padiþah “Annen baban yok mu?” diye sorunca kýz “Var efendim” demiþ. Peki neredeler diye sorunca kýz “Annem biri iki etmeye, babam ise 10’u bin etmeye gitti efendim” demiþ. Padiþah “Ama bu evin bacasý eðri” deyince kýz “Bacasý eðri ama dumaný doðru çýkar efendim” demiþ. Padiþah “Bir kaz göndersem yolar mýsýn?” deyince kýz “Hay hay efendim, memnuniyetle” demiþ.

Saraya döndüklerinde padiþah vezirine bu kýz ne demek istedi git öðren demiþ. Vezir tekrar kulübeye gelip kýza ne demek istediðini sormuþ. “Annem biri iki etmeye gitti derken ne demek istedin” deyince kýz bir kese altýn istemiþ. “Annem ebedir efendim, doðum yaptýrmaya gitti” demiþ. Vezir “Peki baban için 10’u bin etmeye gitti derken ne demek istedin?” deyince kýz yine bir kese altýn istemiþ ve “Babam çiftçidir efendim 10 eker bin alýr” demiþ. Vezir “Bu evin bacasý eðri dumaný doðru çýkar demekle ne istedin” deyince kýz yine bir kese altýn istemiþ ve “Benim gözlerim þaþý efendim, padiþahýmýz onu demek istedi, bende gözlerim þaþý ama doðru görürüm demek istedim” demiþ. Vezir “Peki padiþah bir kaz göndersem yolar mýsýn deyince niye hay hay efendim, memnuniyetle dedin?” diye sorunca kýz yine bir kese altýn istemiþ ve “Padiþahýmýz sizi gönderdi ben de sizi yoluyorum efendim” demiþ.

Þefika ÜNAL (17 Ocak 2014)