Zaman dönüp dönüp ardýna bakýyor

Belli ki o da çocukluðunu özlüyor
Nostalji diye kulp takýyor
Teneke ibrikteki eskilere...

Kart ellerine bakmadan
Sokaktaki boyacý çocuklarýn
Minik ellerine özeniyor
Porselen diþlerinin yerinde
Ne olurdu süt diþleri olsa...

Zaman dönüp dönüp
Ardýna bakýyor otuzbeþinden sonra

Peþinden gelen çocukluðu
Güç veriyor çünkü ona
Yarýnlarýn gürbüz düþlerini
Dünlerin acýlý ölüþleri suluyor

Barajlarýný yýkmýþ zaman
Koyuvermiþ kendini çavlana
Çocukluk pýnarlarýndan
Ve masum uykulardan alýyor coþkusunu

Zaman dönüp dönüp ardýna bakýyor

Kaðýttan kayýklarýn güvertesinde durmuþ
El sallýyor Adaya, fenere, kaleye,çocukluk aþkýna
Ay çiçeklerine ve tüm geride býraktýklarýna

Zaman koskoca adamla saklambaç oynuyor
Yoðun bir iþ çýkýþý mesela
Kýzkulesine saklanýyor
Ve ne zaman ebe olsa
Adamý nerede olsa bulup
Çapa'nýn duvarlarýna sobeliyor
Biliyor ki çünkü
Adam Ýstanbul'da ilk
O hastane duvarlarýný tanýyor

Zaman dönüp dolaþýp ayný yere geliyor
Adamýn yüreðine o vakit
Koca bir yýlan çörekleniyor
Zaman da üzülüyor o an
Çünkü yýlan;
Ne zamandan korkuyor
Ne yalandan

Yýlan adamý çok iyi tanýyor
Zaman baþýný öne eðip
Suçlu suçlu çekip gidiyor
Keþke adam da gidebilse...

Yýlan kuyruðuyla yüreðini boðarken
Hergün bir damla zehrinden içiriyor
Adam yýlanla ve yalanla yaþamayý öðrenmiþ
Buna Ýstanbul salgýný diyor
Her gözbebeðinde o mikrobu sobeliyor

Zaman dönüp dönüp...
Ama uçarcasýna kaçarken ardýna bakýyor
Ne adam zamana yetiþiyor
Ne zaman adamýn yolunu gözlüyor