Karanlýðýn, bana seslendiði saatlerdeyim
Huzursuzluk, en çok beni sever
Yalnýzlýklarýn, uðradýðý tek duraðým
Tebessümlerin, son duraðý
Acýlar, köþeye köþeye sýkýþtýrýr beni
En çok gülmeyi unutturdular bana
Pekte aþina deðildim sanki
Hafýzam en çok benle oynamayý sever
Sürekli anýlarýmýn bir köþesine saklanýr
Bir þeyler silindikçe içimden
Yüzünü nasýl anýmsarým?
En zoru hatýrlamaktýr
En kötüsü unutmak
En iyisi susmaktýr
Ah! mutluluk içime bir pussa
Sen düþsen içime
Ve seni hatýrlasam
En güzeli bu olsa gerek