Gün batýmýnýn hüznü sarsýn içini
Gökyüzünün kýzýllýðý serilir ya hani
Huzur bulduðun maviliklere
Kan gövdeyi götürsün
Ve en çokta mavilik yitirir, maviliðini gecede
Güzel gördüðün herþey karanlýklara sarýlýr
Ve gün aðýr aðýr dökülür gökyüzünden
Kim bilir akar sýzýsý bir denizin üstünden
Ya da son bulur bir daðýn ardýnda
Ve senin gibi çekip gider bir "gün" daha
Yalnýzlýk doðurur karanlýðýný,
Tüm güzellikler çekilip durur köþesine
Ve kimsesizlerin þarkýsý çalýnýr.
Eþlik eder kaldýrýmýn ayak sesleri,
Rüzgar uðuldayarak ýslýk çalar hafiften
Dans eder kulaktan kulaða dolan soðuk hava
Ve acý seðirtir yürekleri
Kim bilir karanlýk en çok hüzün getirir
Gidenlerin caný saðolsun
Kalanlar hep hüzün dizisi