KENDÝMÝZÝ KEÞFEDEBÝLÝYOR MUYUZ?
Bizler içimizdeki bizi keþfedebilmenin çabasýnda mýyýz?
Deðerli okurlarým, ben sizlere bu sefer de bu konu ile hitap etmeye çalýþacaðým.
Baþarýlý olabilir miyim, bilmiyorum.
Bizler, içimizdeki bizi keþfetmenin çabasýný göstermek yerine, içimizde bir yerde o bizi saklamayý tercih ediyoruz. Yeteneklerimizin peþine düþmüyor , korkaklýðýn arkasýna sýðýnýyoruz. Aksini yapsak, korkaklýðýn arkasýna sýðýnmasak, içimizdeki bizi keþfedip onu meydana çýkarsak daha güzel þeyler görecektir insanlar.
Ben þahsen kendimden örnek veriyorum yine. Ýlkokul hayatýmdan bu yana her þeyin üzerine gittim ben bu iþi yaparým diyerek ve üzerine gittiðim iþlerin bir çoðunda da baþarýlý oldum.Yani kendimi keþfettim, içimdeki beni saklamayýp ortaya çýkardým.Ýlk önce þiir okuyarak, sonra þarkýlar söyleyerek ve yazmaya baþlayarak.
Ben þiir yazmaya Ankara’da Cumhuriyet Lisesinde okurken baþladým.Benim bu yeteneðimi keþfeden iki tane deðerli öðretmenim edebiyat derslerime giren Zübeyde ve Rabia öðretmenlerim oldu. Onlarýn ve Seydiþehir Haber Gazetesi yazarý Fahri Kubilay’ýn desteði ile bir þiir kitabý çýkardým. Sonra da Yetenek Sizsiniz ve O Ses Türkiye elemelerine katýldým 2014’te. Oradan hüsranla ayrýldým çünkü hatam yüzünden kaybettim o elemeleri.
Ben arkadaþlarým olsun, kendimden küçükler olsun, onlarýn yeteneklerinin ortaya çýkmasý için uðraþýyorum. Týpký bana az önce bahsettiðim caným öðretmenlerimin benim için uðraþtýklarý gibi. Her ne ise ben hiçbir zaman bunu baþaramam diyerek girdiðim iþimi yarýda býrakmadým. Baþaramayacaðýmý düþünenlere inat , yolumda her zaman baþarýlarla yürüdüm. Kaybetmek deðil hep kazanmak oldu idealim. Her zaman baþaracaðým diyerek çýktým yoluma ve birçoðunu da baþardým. Çünkü baþaramam diyerek çýksaydým bu yollara ,yolun baþýnda baþarýsýzlýðýmý kabul etmiþ olurdum.
Ben baþarýsýzlýk denilen düþünceyi yok etmek için bu yola çýktým.Çýktýðým bu zorlu yolun da sonunu büyük bir sevinçle getireceðime inanýyorum.
Baþarýsýzlýða bizleri iten biraz da büyüklerimizin destek olmak yerine köstek olmasýdýr. Diyorlar ki bir iþe girmek istediðimiz zaman ne yapacaksýn o iþi, sen orada baþarýlý olamazsýn, deyip insanlarýn þevkini kýrmak için ellerinden ne geliyorsa yapýyorlar.Ama ben buna izin vermiyorum. Benim yanýmda bir kiþi, ben þu iþi yapacaðým diyor ve karþýsýndaki ne yapacaksýn baþaramazsýn yapamazsýn deyince þu tepkiyi veriyorum: Ýnsanýn þevkini kýracaðýna yaparsýn baþarýrsýn desen dilin mi kopar deyip ben o þahsýn inadýna diyorum ki gir kardeþim, sen baþarýrsýn. Ýþ sende bitiyor. Baþaramam diyerek bu iþe baþlarsan karþýndakini haklý çýkarýr, kaybeden sen olursun diyor ve onun baþarýlý bir iþ yapabilmesi için elimden gelen desteði veriyorum. Ben desteklediðim insaný yarý yolda býrakmam.
Söyledim ya ben baþaramazsýn kelimesini ve baþarýsýzlýk düþüncesini yok etmenin peþindeyim. Ýnsanlardan þunu istiyorum: Kendinizi keþfedin ve içinizdeki cevheri çýkarýn ortaya. Yine bir örnek veriyorum: Birkaç gün önce televizyonda bir haber programýnda duydum. Rusya’da Rahim adlý bir çocuk …Bu çocuk 5 yaþýnda. Yaptýðý sporu hatýrlamýyorum ama çocuk rekortmen oldu . Ruslar bunu kabul etmediler ama Çeçenistan devlet baþkaný bu çocuða bir otomobil hediye etti.
Yani ben büyüklere þunu söylüyorum: Korkunuza yenilmeyin korkaklýðýn arkasýna sýðýnmayýn.5 yaþýndaki çocuk bir rekortmen olabiliyorsa biz büyükler de büyük baþarýlara imza atarýz.
Ýçinizdeki yeteneðinizi ortaya çýkarýn ve baþarýsýzlýða meydan okuyun.Baþaramam deðil, aksine ben bu yolun sonunu zirvede bitiririm diyerek yolunuzu çizin.Çýktýðýnýz yolda bir an olsun tereddüte kapýlmayýn, hiçbir zaman vazgeçmeyin.
Baþarýlarýnýz sizlerin en büyük deðeridir. Deðerlerinize sahip çýkýn ve bir an bile onlardan vazgeçmeyin. Baþaramadýðýnýz kanýsýný kalbinizden silip atýn.