6/04/03 - Ýstanbul
Ah be güzelim,
Ah benim caným arkadaþým yine benden þikayet ve sýkýntý dolu bir mektup alýyorsun haberin olsun.
Bulandým...
Durulmak çabasý vardý bilirsin bende. Her seferinde “býrak bulan bulananlar ayrýcalýklýdýrlar” derdin sen.
Dedin ve dinlemelisin o halde...

Tutunmaktý niyetimiz, yaþamýn bir ucuna. Kendi seçimlerimiz deðildi yaþamlarýmýz. Bir beden vardý ve o bedene uygun giysiler ama biz giyinik doðmuþtuk. Bedenimizi çýplak göremedik. Ýþin garibi giyinik doðduðumuzdan, bedenimizi merak etmedik. Çýplaklýk ne demekti, çýplak nasýl kalýnýrdý, bu bedenlere daha uygun giysiler bulunur muydu ya da nasýl bulunurdu bilmezdik. Zaten düþünmezdik de... dedim ya niyetimiz sadece tutunmaktý. Tutunamayanlar çýplak olmak isteyenlerdi ya da arayanlardý uygun giysilerini... biz tutunamayanlarý garipsedik.

Bir gün bu garipsediklerimizden biriyle karþýlaþýnca neler olduðunu anlamaya çalýþtýk “neler söylüyordu o öyle neler düþünüyordu?”. Yasaktý, ayýptý... çýplak kalmak ne demekti, her yanýnýn görünmesi ya da uygun giysiler ne demekti. Annelerimiz ne derdi, toplum ne derdi ya da dostlarýmýz ne derdi. “Ne derlerse desinler” dedi, onun bir yere tutunmaya ihtiyacý yoktu ya da bir þeylerin ona tutunmasý gerekmiyordu. Bir nevi kozasýndan çýkmaya hazýrlanan kelebeklerdi onlar; o denli az olmasýna karþýn yaþayacaklarý gün sayýsý bunun için bile her þeye deðerdi, böyle dedi ve büyüledi beni.

Belki çok oldu bunu diyeli o belki de bir an kadar kýsa bilmiyorum ama bildiðim bir þey var ki ben ona tutunmaktan kendime tutunamadým uzunca bir süredir.
Yürek bazen söz dinlemez, eðitmek zaman alýr onu. Geçmiþ tecrübelerin tutar elinden ama bilinmedik kapýlarý açmak býrakýp da geçmiþin elini çok daha heyecan verici olabiliyor.

Ne anlatayým, nasýl anlatayým ona dair, Bilirsin iþte... Hastalýksý bir þey nevrotik, ele avuca sýðmaz. Kendini ve onu düþünmekten baþka hiçbir þey yaptýrmaz. Kendinlik de aslýnda onluktur; onunla olmak, onu düþünmek, onu paylaþmamak vardýr. Onlar deðil biz vardýr sadece. Adý aþktýr. Yepyeni bir dünyadýr, yeni soluklarý paylaþmaktýr. Denizin ne kadar mavi olduðunu görmektir, ya da þarabýn tadýný yeniden keþfetmektir. Ýnsanlar daha güzeldir. Hayat yaþanýlasýdýr. Her gün yeni gün demektir ve her yeni gün de onu görmek için doðan bir bahanedir. Sabah onu düþünerek baþlar ve gece onu düþünerek sonlanýr. Rüyanda bile o vardýr.

Ýþte böyleydik, ah be caným arkadaþým, hani derdin ya “sen yazarsýn senin yazarak anlatamayacaðýn þey yoktur” diye; oluyormuþ demek ki... kelimeler sýralanýyor birbiri ardýna ama sonra donakalýyorlar. Sanýrým her þey anlatýlýr da o gecelerimiz anlatýlamaz, kelimeler yetmez ki seviþlerimizi anlatmaya...
Ateþ kýzýlýydý, yakýcý, kavurucu; ibadet eder gibi, huzurlu uyumlu. Aþkýn en onulmazýna tutulmuþtuk ilacý yoktu. Ne dünümüz vardý ne yarýnýmýz, biz bugünü yaþýyorduk. Avans almýþtýk yarýndan düne ve beraber geçmeyen günlere inat, aný kýskandýran. Saatler duruyordu sanki o an ya da çok daha hýzlý ilerliyordu bilmiyorduk.

Ýyi de sýkýntý bunun neresinde diyeceksin deðil mi?
Her büyük aþk gibi sorunlar çýkmaya baþladý, çýplaklýðýmýz sorun olmaya baþlamýþtý önce. Bir de kozasýndan çýkmak için onun yardýmýný almýþ bir kelebektim ve normal deðiþim süremi dolduramamýþtým; oysa benim kozamdan çýkmamda onun yardýmýna ihtiyacým olmamalýydý, her týrtýl bir gün kelebek olacaktý, oysa ona o denli tutunmuþtum ki kozadan çýkarken yaþayacaðým o deðiþim sürecini yavaþ geçiremediðimden, bir sürü sorunlarým ortaya çýkmaya baþlamýþtý. Ne yazýk ki o yaralý ve hasta bir kelebeði daha fazla taþýmak istemedi.
Uzaklaþmaya baþladý benden.
Görmek istemiþtim sadece gözlerini elimden geleni yaptýðýmý da zannediyordum açýkçasý ama...
O kendini suskunluðuna sýðýndýrýp kaçmak isterken olumsuz düþüncelerinden, beni burada bir baþýma býrakmasý ne denli adilce?
Tenekeli kuyruðunun sesi bitinceye kadar dolaþtýrmak ardýnda ve sonra da “hadi benim sýram bitti” diyerek gelmesi benim yanýma...
Her seferinde “ben buradayým hala” demem gerekti deðil mi?
Ne yaparsa yapsýn hep yanýndayým demem gerekti deðil mi? Ayrý ayrý yaþamak isterdi sýkýntýlarýný ve her seferinde çýkýp avlusuna kendi baþýna dolaþýr ve derdi ki; “kal bir baþýnalýðýnla...” Paraleller ancak sonsuzda kesiþirler, ayný noktada kesiþmek adýna sonsuzluðu mu beklemek gerekiyordu bilmiyordum; ama beklemedim. Asýl acý olan bana bekle bile dememesi...

Biliyor musun þiir bile yazdým ona sen þiir sevmezsin ama bir oku lütfen:

HENÜZ AÇMAMIÞ BÝR SÜRÜ GONCA SAKLIYORDU YÜREÐÝM.
HENÜZ KOKLANMAMIÞ BÝR SÜRÜ ÇÝÇEÐÝM
KOZASINDAN ÇIKAMAMIÞ KELEBEKLERÝM VARDI
BEKLÝYORDU HEPSÝ BÝR ANDA SANA AÇILMAYI SANA UÇMAYI
ÝSTEMEDÝN, ÝZÝN VERMEDÝN,
onca emek onca çaba
KAPIYI VURUP ARKANA ÇEKÝP GÝTMEK ÝÇÝNMÝÞ MEÐER.
BÝR GÜN GELÝRSEM AKLINA, DÖNMEK ÝSTERSEN BANA,
TEKRAR ALIÞTIRIP KENDÝNE SONRA GÝDECEKSEN EÐER
KAL OLDUÐUN YERDE ÝSTEMEM, SENÝ BIRAKTIM SANA.

Susup biriktirerek yaþamaya çalýþmak daha ne kadar sürecek ki? Þimdi mutlak bir tevekkül içindeyim. Her þey güzel gibi ama aslýnda düþünmediðimden, sorgulamadýðýmdan, tersini hatýrlamadýðýmdan, hatýrlamak istemediðimden bu böyle. Bu arabayla kaza yapmýþ birinin arabaya tekrar binmek istememesi ya da direksiyona geçmekte çok zorlanmasý gibi bir þey deðil ben arabanýn bile farkýnda deðilim. Neden oldu bu böyle demiyorum; bile isteye yaptým bunu. Bundan piþmanlýk duymak gibi bir þeyi aklýma bile getirmiyorum ama neden olduðunu biliyorum neden olduðunu biliyorsam neden olmayacaðýný da bilmem gerekiyor. Geçici bir süreç geçecek er ya da geç geçecek.
Yaþadýðýn düþ kýrýklýklarý ne kadar çok ve ne denli derin olursa yaþadýðýn bulanmalar o denli o çok oluyor ve bazen seni kumlarýn arasýnda nefessiz býrakýyor. Yýllarca içinde biriktirdiklerini, kiþiliðini, hayallerini, kavgalarýný yok ettiðini düþünüyor. Belki bir süreliðine gizliyor doðru ama sürekli bitiremez. Deniz biter mi?
Bir süreliðine güneþini, suyunu kesersen bitkinin kurutursun onu doðru, sonrasýnda vereceðin su, güneþ ve vitaminle belki eskisinden de canlý hale getirebilirsin. Ama süre uzarsa...

Kavgalar vardýr vuruþuruz birbirimizle
Birisi yaralanýr, birisi ölür, kazanan birileri vardýr her zaman.
Kendinle yaptýðýn kavgalarda birisi olacaksa kazanan bu kendinden baþkasý deðildir.
Kendinle kavganda kendin galip gelmen gerek o yüzden kavgadan korkma.
Hayatý sorgulamak tek gaye olmasýn evet ama kavgaya tutuþmaktan kaçýnma ne olursa olsun. Dedim ben de kendime...

Sen de söyle bir þeyler.

Varsýn ve çoksun bende.

Tüm sevgimle...


r