Güzel ve dingin bir gün...dýþarýda sert bir rüzgar

esiyor, tuhaf hissediyorum...bir deniz kýyýsýnda,

kumsalda çýplak ayak dolaþýyor gibi... saçlarým ve

eteklerim savruluyor...rüzgardan çok denizin sesini

duyuyorum... yüzüme sýçrayan tuzlu su beni rahatsýz

etmiyor...tüylerim diken diken olmuþ ama

üþümüyorum...hýrkamý örtmek bahanesiyle kendime

sarýlmýþým, aðýr adýmlarla yürüyorum...garip bir huzur

var o gri yalnýzlýkta...sanki etrafýmdakiler gerçek

deðil gibi...tek hissettiðim serin, ferah mis gibi

temiz hava içime çektiðim....içim masmavi oluyor...bir

kaç martý hayal etmek istiyorum bu manzaraya ama

seslerini duyamýyorum denizin gürültüsünden...sesini

duyamadýðým martýyý ne edeyim....halbuki ben onlara

kuma çizdiðim kalbi gösterecektim...ve topladýðým

midye kabuklarýný...

dün gece seçtiðim yýldýz da parlamadý bana...oysa ben

onu milyonlarcasýnýn arasýndan seçmiþtim...

dýþarýda rüzgar hala tüm þiddetiyle esiyor....bense

gözlerimdeki yaþlarýn, yanaðýmdan süzülürken býraktýðý

sýcaklýðý hissedecek kadar üþüyorum....isyan deðil 

kalbimde esenler, rüzgara inat....dingin bir acý var

yüreðimde...sanýrým biraz daha olgunlaþtým....



yaþasýn sevgi....



çok güzel bir iki satýr vardý þimdi kime ait olduðunu

hatýrlamýyorum, þöyle diyordu;

"Güneþe doðru zýplayýn...onu tutamasanýz bile en

azýndan ayaklarýnýz yerden kesilir...."