Hayat!Yine seni iþleyeceðim satýrlarýmda... Yine sana serzeniþte bulunup, senden dem vuracaðým... Herkes seni aðzýnda bir sakýz gibi geveliyor.
Hayat güzeldir!....
Yaþamak her þeye deðer!...
En umutsuz insan yenilginin kýyýsýndayken bile sýmsýký tutunarak senin çürük dallarýna hayat güzeldir diyebiliyor. Mutlu olmak mý seni güzelleþtiren?Her þeyin yolunda gitmesi mi?Zenginlik mi?Sevdiðinle beraber olmak mý?Yoksa aþk mý seni güzelleþtiren?Nedir güzel olan?...
Bir oyun sun sen... Tek perdelik bir oyun. Bense oyuncu.
Senaryo belli belirsiz. Doðduðun an sahnenin ortasýndasýn. Karþýnda koltuklarý dolduran bir sürü seyirci... Dostlarýn, seni çekemeyenler, düþmanlarýn, dost bildiklerin, seni kýskananlar...
Hepsi karþýnda...
Oyun bazen uzun bazen de çok kýsa... Ama hiçbir oyun sonunda ayakta seni alkýþlayan seyircilerin yok. Sonu hep acý... Gözyaþlarýyla sallanan eller...
Ýþte hayat, sen; senaryosu drama olan tek perdelik bir oyunsun... Sonun kötü, çok kötü. Ama niye hala inatla hayat güzeldir naralarý göklerde yükseliyor.
Peki yaben... Ben niye hayat güzeldir diyemiyorum. Peki niye sende güzelliðinden vermiyorsun bana... Niye acýlarýný, yitirmelerini, özlemlerini yaþatýyorsun bana...
Acýman yok mu senin?Mutlu olmamý mý kýskanýyorsun?Hazmedemiyor musun yoksa yüzümdeki bir damla tebessümü?Ne zaman benden almayý býrakýp vereceksin?Ve bende ne zaman o kadar iddialý olmasa da hayat gerçekten yaþanýlasý güzellikte diyeceðim?Görüyorum ki inatçýsýn. Ama inadýn boþuna... Ýnatsa ben de inatçýyým en az senin kadar. Yüreðim umut dolu, yüreðimde ayazlý havalar, karlý geceler, ýlýk sabahlar, güneþli yarýnlar hep beraber þarkýlar söyleyip dans ediyorlar...