En çok unuttuðun kim bir düþünsene...
Uç uca eklerken günleri týpký bir ipe dizer gibi,
yerlere dökülüp saçýlanlar kimin benliðinin parçalarý, bir düþün...
Cebinden bozuk para gibi çýkarýp harcadýðýn kimin duygularý?
En acýmasýz mahkemeleri kurup yargýladýðýn kimin ruhu?
Yargýsýz infazlara kurban ettiðin kim?
Baþý sonu olmayan zamanlarda, parçalanýp bölünen;
dikenlerini içe çevirip kendine batýrdýðýn kimin kalbi?
Göz göz odalarýna yaþamýna anlam katan her ruhu kattýðýn,
ama küçücük bir köþesine kendi öz deðerini saklamayý unuttuðun kimin hayatý? Umuda aç her sancýya, sýnýrsýz sunduðun dünlerinden,
birkaç baðýþlama kýrýntýsý býraktýn mý yarýnlarýna?
Bildiðin her güzelliði katarak hamurunu yoðurduðun yaþam pastandan,
herkese kocaman parçalar ikram ederken,
bir minik dilimi de ayýrdýn mý kendi payýna?
Kendin için yaþamayý öðrenemediðin için
yarým kaldýðýný düþündün mü hiç ruhunun deðdiði her sevincin?
Sunmanýn katýksýz mutluluðunu yaþarken,
yalnýzca sana ait birkaç duygu býraktýn mý kendinle paylaþmak için?
Kendinle paylaþmak, yalnýzca kendinle...
Sakýn korkma, yalnýzlýk deðil bunun adý...
Anlaþýlamamak, kabuðuna çekilmek hiç deðil.
Biraz çabalasan göreceksin ki,
aslýnda seni en iyi anlayacak olan yalnýz sensin...
Kimse senin kadar senin içinde olamaz ki...
Bu kadar içinde olaný nasýl böylesi dýþlayabilirsin?
Hüzün fýrtýnalarý esir aldýðýnda güneþe uyanan yanýný,
býrak aksýn gözyaþlarýn kendi bedenine.
Acýna yoldaþ bir omuz arama ýslatmak için ýzdýrapla karýþan tuz damlalarýna...
Sevinçlerin kocaman yayýlsýn dudaklarýna.
Bir kadeh þarabýný kan kýrmýzý coþkusunu ekle yaþanmýþlýðýna,
bir de en sevdiðin þarký yanýnda...
Bak bakalým o zaman yalnýzlýðýnýn tadýna...
Kendini, kendinle paylaþmamak...
Yarýmlýðýnýn, eksikliðinin, kederinin tek nedeni bu belki...
Býrak bencil desinler...
Varsýn kendine dönük açan bir çiçek gibi görsünler...
Emin ol, beslediðin kendi özgüvenin olacak...
Büyüttüðün senin yarýnlarýn,
isimlendirdiðin senin dünlerin olacak...
Þunu unutma asla,
kendini sevmeyen baþka hiç kimseyi sevemez..
Ýnanma eþ ruhunu aradýðýn gibi yalanlara,
karþýlaþtýðýn her canlýda aradýðýn umut, kendinsin aslýnda...
Eðer sen sevilmeye deðer olduðunun farkýna varýrsan,
herkes farkedecektir gözlerinden yayýlan ýþýltýyý...
Özünü aydýnlatacak en parlak ýþýk
senin kendine duyduðun sevgide saklý...
Cömert ol kendine karþý, hesapsýzca harca kahkahalarýný...
Korkma tükenir diye...
Yanaðýndaki gamzeye yayýlan her gülücük,
doðurur yeni gülüþleri...
Özsaygýnýn kardeþidir sevgi...
Barýþ artýk yanlýþlarýnla,
kalýn bir çizik at hatalarýna...
Kendini kabul et, günahlarýn ve sevaplarýnla...
Teslim olma sakýn, seni senden eden kurallara...
Senin sahibin, senin hakimin, senin bedelin yalnýz sensin aslýnda...
Saklama kendini sakýn bilmediðin dünyalara,
Dünün, bugünün, yarýnýn sende saklý, asla unutma...