Caným Arkadaþým...)) Arkadaþýmla farklý görüþlerde olmamýz birbirimizi sevmemize ve saygý duymamýza asla engel deðildir, olmamýþtýr da….

O’ nunla yýllar önce, Trabzon’da ayný sýnýfý paylaþtýðýmýz bir dershane de karþýlaþmýþtýk... Ben Trabzon’daydým ama, arkadaþým Karadeniz 'in þirin illerinden biri olan Artvin’den Trabzon’a sýrf kurs için gelmiþti. Görev nedeniyle Trabzon’da olan dayýsýnýn yanýnda kalýyordu...

Ýkimiz de bir kutbun zýt iki ucu gibiydik...

Sempatik ve espirili konuþmalarý ve davranýþlarý hoþuma gidiyordu... Mizah yönü güçlüydü... Ben de ondan farklý sayýlmazdým...)) Duygular karþýlýklýdýr daima... Birbirimize karþý her konuda saygý ve sevgi duymuþtuk... Sýnýfýmýzdaki diðer bayan arkadaþlarýmýzla beraber güzel bir grup oluþturmuþtuk...) Aramýz da yaptýðýmýz espirilerden asla alýnýp kýrýlmazdýk...

Kurs bitip de birbirimizden ayrýldýðýmýz zaman da devamlý mektuplar, kartlar sevgimizin, dostluðumuzun yazýlý þahitleri olmuþtur...

Yýllar sonra arkadaþýmla en son üniversite ortamýn da karþýlaþmýþtýk... Arkadaþýmla beklemediðim bir zaman da karþýlaþmýþ olmam, anlatýlamaz müthiþ güzel bir duyguydu... Dershanede ki gibi üniversitede de harika güzel günlerimiz oldu... Uzun bir süre bir arada olmak fýrsatýmýz oldu...

Sevgimizin hiç eksilmediðini, dostluðumuzun sapasaðlam durduðunu görmek çok güzeldi... Bunun en büyük sebebi; birbirimizin, farklý görüþ ve yaþayýþlarýmýza saygýlý ve töleranslý davranmamýz, hiçbir art niyet olmaksýzýn birbirimize güvenip, menfaatsiz sevgi sunmamýzdý...

Üniversite bittikten sonra da, sevdiði insanla evlenip Ankara’ya yerleþtiler... Bir de kýzlarý olmuþtu... Özel günlerde telefonla görüþüyorduk... Mektup ve kartlarýn yerini telefon almýþtý... Bir süre sonra, çalýþmaya da baþladý...

Bir gün, birkaç günlük bir (havalý tabanca ve tüfek) atýcýlýk müsabakasý için grupla Ankara’ya gittik... Bazý terslikler nedeniyle, bir türlü yüz yüze görüþmemiz nasip olmadý... Son anda kaldýðýmýz yer deðiþmiþti... Arayýp haber vermek istedim, beni eski kalacaðýmýz yerde görmek için evinden çýktýðýndan ulaþamadým... Malum, o zamanlar da henüz cep telefonlarý piyasada yoktu...

Trabzon’a döndükten sonra da uzun süre görüþmelerimiz oldu.. Genellikle arayan hep ben oluyordum…

Sonra nasýl oldu, nedendir, irtibatýmýz koptu...
Þimdi neler yapýyor, nerelerdedir bilmiyorum...
(Hala daha Ankara’da olduðuna eminim.)

Yýllar sonra bir gün, bende ki telefonunu aradým birkaç defa…Ulaþamadým...
Ýþin ilginç tarafý; telefonuma cevap veren hanýmla, arkadaþýmýn kimliði aynýydý... Ancak tek farký; memleketi ve eþinin kimliðiydi... Anlayacaðýnýz aradýðým kiþi ile, bana telefon da cevap veren kiþi ayný deðildiler...

Beni unutmadýðýna eminim. Çünkü; ben de onu hiç unutmadým.

Kendisini yoðun iþ temposu ve hayat gailesine kaptýrdýðýna eminim. Bir gün kýsmette varsa, inanýn mutlaka karþýlarýz...))

Dostluklar daima bakidir... Asla yok olmaz… Araya yýllar, mesafeler hatta engeller de girse, daima ayný saðlam ve sýcaklýk da kalacaðýna eminim... Bunda tecrübelerimle sabitim.)

O’nu her zaman çok sevdim...Yüreðimin en nadide köþelerinden birin de daima duruyor... Ara sýra bana muzip muzip bakýp gülümsüyor... Ben de ona gülümsüyorum...)))
Caným arkadaþým, seni seviyorum...) Seni özlüyorum... Nerelerdesin...?! Beni ararsan, hala býraktýðýn yerdeyim... Gel de bul beni!...

Caným benim,

Yüreðimin neþesi,

Gönlümün eðlencesi,

Dostluðumun sesi..

Ýyi ki tanýmýþým seni..

Anýlarým da, albümlerim de, gönlüm de yer aldýðýn için çok þanslýyýmJ)))))))..

Bir gün yine karþýlaþmak, sevgi ve dostlukla kucaklaþmak ümit ve temennilerimleJ)))…

“Senin baþýnýn tatlý belasý” J)))))))



22.07.2004-TRABZON