Ne güzel günlerdir onlar
Ýnsan doðar gözünü açar
Birden aydýnlýðý görür þaþar
Her þeyden habersizdir o zaman
Aslýnda o ilk adýmý atmýþtýr
Daha o gün doðduðundan
Ölüme doðru yolculuðundan
          
Yeni dünya onun için tozpembe
Sevinçten çýrpýnýr yaþýyor diye
Ana kucaðýnda sýcaktýr hayat
Göðsüne kapanýp süt emiyor diye
Her gün yeni bir adým atar ileriye
O hiç farkýnda olmadan geçer günler
Ýnsan sevinir büyüyor diye
Ölüm sevinir her gün adým adým
Biraz daha ona yaklaþýyor diye
               
Sonra insanoðlu büyür istemesede
Acý tatlý günler görür sevmesede
Bazen düþünür keþke bebek kalsaydým diye
Çünkü o büyüdükçe dertleride büyür
Gölge gibi yürür onun peþinde
Hep umutludur gelecek günleri düþündükçe
Aldatýr geçen günler onu sinsice
O farkýnda olmadan yavaþ yavaþ ilerler
Her gün biraz daha ölüme doðru sessizçe
          
Ýnsanoðlu düþünür her geçen günün
Elbette bir yararý vardýr diye
Kendini aldatýr teselli eder
O geçen günlerin özelliði
Gelecek günlerin güzelliði vardýr diye
Aslýnda onlar farkýnda deðildir
Gelecek günlerin güzelliði olsa da
Her geçen gün adým adým
Biraz daha ölüme yaklaþýyor diye
          
Canla baþla çalýþýr onlar yaþamak için
Aldanýrlar hep dünya nimetlerine
Sanki yarýn ölmeyecekleri garanti gibi
Para hýrsý sarar her þeyleri olsun diye
Rahat edip saraylarda yaþasýn diye
Aklýnýn köþesinden bile geçirmez o günü
Hatýrlamak istemez ölümün gerçek olduðunu
Çok acýdýr durduramaz günleri geceleri
Hýzla geçen saatleri saniyeleri
O istemesede her gün adým adým
Biraz daha yaklaþýr ölüme doðru
               
Yaþlandýkça direnecek gücü kalmaz
Baþlar köþeden köþeye itelenmeye
Týpký iþe yaramayan eski bir eþya gibi
Artýk canýndan bezmiþtir yalvarýr ölüm diye
Ayni ekmek isteyen bir çocuk gibi
Ne yapsa isyanýn yoktur çaresi
Tanrý verdiði ömrü geri almaz ki
Ýnsanoðlunun yalvarýþýný duymuyormuþ gibi
Bütün canlý varlýklar su dolu testi gibi
Hepsi bilir bir gün kýrýlacaklarýný
Gülsede sevinsede son gün aklýndan çýkmaz
Üzülür boynuna ip geçme saati gelirmiþ gibi
Ölüm görür adým adým ona geldiðini
Sevinir dostunu kucaklayýp saracakmýþ gibi
               
Yakalayamazsýn geçen günleri aylarý
Ardýndan geçen seneleri, acýmasýzdýr onlar
Geri vermezler senden çaldýklarý ömrü
Zengin fakir birlikte yürür o yolu
Kuþ gibi çýrpýnýr insanlar uçmak ister
Sanki ölüm onlar için deðilmiþ gibi
Hýrdý gürdü derken geçer gider ömürleri
Hiç anlamadan yaþlarý oluverir elli
Sonra ölüm korkusu kaplar içlerini
Çünkü her geçen gün daha çabuk
Adým adým ilerliyordur ölüme doðru

Ýnsanoðlu bazen ansýzýn
Bazen de yatar uzun uzun
Bakmýþýn hemen gelivermiþ o acý gün
Yatýrýrlar seni boyluboyunca upuzun
Görmez olur gözlerin hiç bir þeyi
Ardýnda kalan sevdikleri malý mülkü
Onlar aðlar senin için sessizce için için
Sen arkana dönüp bakamazsýn
Artýk onlarýn sesisini duymadýðýn için
Herkes bir top kefine sarýnýr gider
Hepsinin de ayni beyazdýr rengi
Çok acýdýr kimse istemez o acý günü
Ýstesede istemesede adým adým her gün
Ýlerlemiþtir çünkü ölüme doðru

Öyle bir götürürler ki seni toplanýp
Hemen baþlarýndan atmak istercesine
Koþtura koþtura akþama kalmasýn diye
Artýk geri gelmemek üzere mezara doðru
Yaþarken kocaman sandýðýmýz o insan ömrü
Nasýl da üç kelimeye sýðýverir yaþamýn son günü
Hani ; her zaman üzülerek söyleniriz ya
Çaresiz ; içimiz burkularak , dudak arasýndan
Doðuyoruz , yaþýyoruz , ölüyoruz der gibi