Dün akþam televizyonda kendisini koþuya adamýþ bir adamý seyrettim. Ülkesini olimpiyatlarda temsiledecek genç bir adam.Onun hikayesini anlatýyordu antrenörü. "Biz ona bu þekilde çalýþmamasýný söyledik.daha iyi þartlarda antreman yapabilecek aslýnda.Ama o böyle çalýþmayý istedi.."
Genç adam, arka tarfýnda bir kiþinin oturabileceði bir koltuðu olan, aslýnda bir binek hayvanýnýn yada bir makinenin çekmesi gereken yanlarýnda iki tekerleði olan bir arabaya koþuyordu kendisini. Kendini o arabaya koþuyor,özel taksisine (!) yolcu alýyor ve gidilecek yere kadar koþuyor. Ayaklarý çýplak. Günde otuz kilometre koþuyor kendini.Günde otuz kilometre koþuyor ülkesine.Günde otuz kilometre koþuyor üç dolar için.Üç dolar.Bu üç dolar ailesi için.Adým gibi bilirim daha iyi þartlarda antreman yapmayý neden istemediðini.Üç dolar lazým ailesine çünkü."Ülkemi temsil edeceðim için çok mutluyum" diyordu haftanýn yedi günü kendini koþarken.
O öyle çýplak ayak koþarken, arkada oturan özel yolcusu gülücükler atarak mobil telefonuyla konuþuyordu. Muhtemelen hayatýndaki en özel kiþiye þöyle diyordu telefonda "Hayatým, insan arabasýna bindim.Þansa bak TV den çekim yapýyorlar. Kameralar var etrafda.Bindiðim arabayý çekiyorlar üstelik.Sana doðru geliyorum.Birazdan yanýndayým.Akþama seyrederiz.."
Gülümsüyordu kadýn.Arabanýn sarsýntýlarýndan kendine pay çýkardýðýný sanýrdýnýz.
Genç adamýn hikayesi buydu kendini kendini koþarken. Yalýn ayak hikayesi buydu. Heryerine elektrotlar baðlayarak çalýþan geliþmiþ ülke sporcularýna tozunu þimdiden yutturmuþtur bence bu sevdasýyla.Altýn, onun kalbinedir..
Kapattým televizyonu. Müzik doldu odaya..Bir baþka hikaye baþladý.Karanlýklar içindeki bir kadýn söylüyordu "..Sevdim seni, senden gizli gizli yar.."